Διάσπαση Προσοχής : Κατανόηση και Αντιμετώπιση

Η Διάσπαση Προσοχής, γνωστή και ως ΔΕΠΥ ( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ) είναι μια διαταραχή που επηρεάζει εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες σε όλο τον κόσμο. Τα άτομα με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, να οργανωθούν και να παραμείνουν σε μια δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ας εξετάσουμε τι είναι η διάσπαση προσοχής και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Συμπτώματα της ΔΕΠΥ

Η διάσπαση προσοχής περιλαμβάνει μια ποικιλία συμπτωμάτων που μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Κάποια από τα συμπτώματα είναι:

Αδυναμία συγκέντρωσης: Δυσκολία να εστιάσει κανείς σε λεπτομέρειες ή να διατηρήσει την προσοχή του σε καθήκοντα ή παιχνίδια.

Εύκολη απόσπαση: Δυσκολία να διατηρηθεί η προσοχή λόγω εξωτερικών ερεθισμάτων.

Δυσκολία στην οργάνωση: Δυσκολία στην οργάνωση εργασιών και δραστηριοτήτων.

Ξεχνάει καθημερινές δραστηριότητες: Τείνει να ξεχνάει καθημερινές υποχρεώσεις και δραστηριότητες.

Υπερκινητικότητα: Συνεχής κίνηση ή ομιλία, ακόμη και όταν δεν είναι απαραίτητο.

Αιτίες της ΔΕΠΥ

Η ακριβής αιτία της ΔΕΠΥ δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι εμπλέκονται διάφοροι παράγοντες, όπως:

Γενετικοί παράγοντες: Η ΔΕΠΥ τείνει να εμφανίζεται σε συγγενείς, γεγονός που υποδεικνύει μια γενετική προδιάθεση.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Ορισμένες περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η έκθεση σε τοξικές ουσίες κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης της ΔΕΠΥ.

Προωρότητα και Χαμηλό Βάρος Γέννησης: Τα παιδιά που γεννιούνται πρόωρα ή με χαμηλό βάρος έχουν υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν ΔΕΠΥ.

Προγεννητική Έκθεση: Έκθεση σε τοξικές ουσίες κατά την εγκυμοσύνη, όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη και ορισμένα φάρμακα, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ΔΕΠΥ στο παιδί.

Ψυχολογία των ατόμων με ΔΕΠΥ

Τα άτομα με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) βιώνουν μια πληθώρα συναισθημάτων λόγω των καθημερινών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν. Τα συναισθήματά τους μπορεί να είναι πολύ έντονα και να αλλάζουν γρήγορα. Εδώ είναι μερικά από τα πιο συχνά συναισθήματα που μπορεί να βιώνουν:

Άγχος

Προκαλείται από: Δυσκολίες στην οργάνωση, καθυστερήσεις, αποτυχία να ολοκληρώσουν καθήκοντα.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται υπερβολικά ανήσυχοι ή πανικοβλημένοι, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις όπου πρέπει να παραμείνουν συγκεντρωμένοι ή να διαχειριστούν πολλές πληροφορίες ταυτόχρονα.

Απογοήτευση

Προκαλείται από: Επαναλαμβανόμενες αποτυχίες ή δυσκολίες στην επίτευξη στόχων.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται απογοήτευση όταν δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους ή όταν δεν μπορούν να συγκεντρωθούν.

Χαμηλή Αυτοεκτίμηση

Προκαλείται από: Συνεχή αρνητικά σχόλια από το περιβάλλον τους και την αίσθηση ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες.

Αντίκτυπος: Μπορεί να αισθάνονται ανεπαρκείς ή κατώτεροι σε σχέση με τους συνομηλίκους τους.

Θυμός

Προκαλείται από: Αίσθηση αδικίας, απογοήτευση από την αδυναμία ελέγχου της συμπεριφοράς τους ή από τις δυσκολίες στην επικοινωνία με άλλους.

Αντίκτυπος: Μπορεί να εκφράζουν έντονα θυμό, ο οποίος μπορεί να φαίνεται δυσανάλογος με την κατάσταση.

Ενοχή

Προκαλείται από: Συμπεριφορές που πληγώνουν άλλους ή αδυναμία να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των άλλων.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται ενοχή για τις παρορμητικές ενέργειες ή τις εκρήξεις τους.

Ενθουσιασμός και Ευφορία

Προκαλείται από: Νέες και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες ή επιτυχίες.

Αντίκτυπος: Μπορεί να βιώνουν έντονο ενθουσιασμό και ευφορία, αν και αυτό μπορεί να διαρκέσει για σύντομο χρονικό διάστημα.

Κοινωνική Απομόνωση

Προκαλείται από: Δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και την αποδοχή από τους συνομηλίκους.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται μοναξιά και απομόνωση, καθώς μπορεί να αντιμετωπίζουν απόρριψη ή παρεξήγηση από τους άλλους.

Αβεβαιότητα

Προκαλείται από: Αίσθηση αβεβαιότητας για τις ικανότητές τους και το μέλλον.

Αντίκτυπος: Μπορεί να δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους.

Αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ

Η αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ είναι πολυδιάστατη και συνήθως περιλαμβάνει συνδυασμό θεραπειών και στρατηγικών. Οι πιο κοινές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν:

Φαρμακευτική αγωγή: Η χρήση φαρμάκων μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της συγκέντρωσης και στη μείωση της υπερκινητικότητας.

Συμπεριφορική θεραπεία: Εστιάζει στην αλλαγή των αρνητικών συμπεριφορών και στην ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων. Περιλαμβάνει τεχνικές όπως η θετική ενίσχυση και η ανάπτυξη στρατηγικών διαχείρισης του χρόνου.

Εκπαιδευτική υποστήριξη: Στα σχολεία, τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορεί να χρειάζονται ειδικές προσαρμογές, όπως επιπλέον χρόνο στις εξετάσεις ή πιο διαδραστικές μεθόδους διδασκαλίας.

Οικογενειακή εκπαίδευση και υποστήριξη: Οι γονείς και οι οικογένειες μπορούν να επωφεληθούν από την εκπαίδευση σχετικά με τη ΔΕΠΥ και την εκμάθηση τεχνικών για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να διαχειριστούν τα συμπτώματα.

Διαχείριση άγχους: Επειδή τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορεί να αντιμετωπίζουν αυξημένα επίπεδα άγχους, η εκμάθηση τεχνικών χαλάρωσης και η θεραπεία του άγχους μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη.

Τα συναισθήματα των ατόμων με ΔΕΠΥ είναι πολύπλοκα και ποικίλα. Είναι σημαντικό να υπάρχει κατανόηση και υποστήριξη από το περιβάλλον τους για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις και να αναπτύξουν θετικές στρατηγικές διαχείρισης των συναισθημάτων τους. Με τη σωστή καθοδήγηση και υποστήριξη, τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να ζουν μια φυσιολογική ζωή.