Δημοσιεύθηκε το άρθρο μου για την Μεταιχμιακή Διαταραχή στο site

https://liveit.gr/metaixmiaki-diataraxi-prosopikotitas/

 Τι είναι η μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας ;

Πρόκειται για μια διαταραχή με χαρακτηριστικό την έντονη αντίδραση των ατόμων σε πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη. Μόλις νιώσουν ότι κάποιο άτομο φεύγει λόγω χωρισμού, εργασίας, ταξιδιού κυριεύονται από πανικό, θυμό και οργή. Η συμπεριφορά είναι απρόβλεπτη και έντονα καταστροφική, δεν αντέχουν να είναι μόνοι τους και λόγω της απελπισίας μπορεί να κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμούς.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις των ατόμων με μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας είναι είναι έντονες και ασταθείς, εξιδανικεύουν και «κολλούν» σε άλλα άτομα πολύ γρήγορα όμως με την ίδια ταχύτητα αλλάζουν γνώμη. Επειδή οι σχέσεις τους είναι χαώδεις απογοητεύονται και δρουν παρορμητικά και με θυμό.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της μεταιχμιακής διαταραχής προσωπικότητας είναι η σοβαρή διαταραχή της ταυτότητας δηλαδή έχουμε απότομες αλλαγές στους στόχους επαγγελματικούς και προσωπικούς, στις αξίες, στους φίλους, στη σεξουαλική ταυτότητα.

Η συναισθηματική διάθεση παρουσιάζει μεγάλη αστάθεια και το άτομο αντιδρά έντονα στο παραμικρό στρες. Τα κυρίαρχα συναισθήματα που εναλλάσσονται είναι η δυσφορία, το άγχος, ο θυμός, ο πανικός, η απελπισία.

Τα άτομα με τη διαταραχή αυτή υπονομεύουν συχνά τον εαυτό τους όταν είναι έτοιμα να πετύχουν τους στόχους τους, για παράδειγμα εγκαταλείπουν το σχολείο πριν αποφοιτήσουν, την ψυχοθεραπεία ή την εργασία τους με διάφορες προφάσεις.

Όσον αφορά την αιτιολογία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, η ψυχαναλυτική σχολή υποστηρίζει ότι ευθύνεται η δύσκολη σχέση με την μητέρα στη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας, η γενετική σχολή υποστηρίζει ότι οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες .

Η θεραπεία της μεταιχμιακής διαταραχής προσωπικότητας περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία ατομική ή ομαδική ανάλογα τις ανάγκες, φαρμακευτική θεραπεία ή και νοσηλεία όταν εκδηλώνονται έντονα καταθλιπτικά συμπτώματα και αυτοκτονική συμπεριφορά.

 Τελειομανία - ένας πόθος για ακρίβεια και αρτιότητα που μπορεί να εξελιχθεί σε εμμονή

Η τελειομανία είναι μια συμπεριφορά που οδηγεί ένα άτομο στην αδιάκοπη αναζήτηση της απόλυτης αρτιότητας σε κάθε πτυχή της ζωής του. Από την εργασία και τις σχέσεις έως τις προσωπικές του επιδόσεις και τον ελεύθερο χρόνο, ο τελειομανής διψά για την αίσθηση ότι έχει επιτύχει την απόλυτη αρμονία και ακρίβεια.

Ωστόσο, τελειομανία μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες. Αν και η αναζήτηση της τελειότητας μπορεί να είναι κατανοητή και ακόμα και επιβραβευτική σε ορισμένους τομείς της ζωής, η υπερβολική επιμονή στην τελειότητα μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο στρες, άγχος και ακόμα και κατάθλιψη. Οι τελειομανείς συχνά βρίσκονται παγιδευμένοι σε έναν ατελείωτο κύκλο αυτο-κριτικής, ποτέ δεν είναι ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις τους, ανεξαρτήτως πόσο καλές είναι.

Επιπλέον, η τελειομανία πολλές φορές έχει αρνητικές επιδράσεις στις σχέσεις. Οι τελειομανείς συχνά έχουν υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό τους και από τους άλλους, και όταν αυτές οι προσδοκίες δεν πληρούνται, μπορεί να προκύψουν δυσκολίες στις σχέσεις και ακόμα και απομάκρυνση από τους αγαπημένους.

Παρόλο που η τελειομανία μπορεί να φανεί ως ένας θετικός παράγοντας για την επίτευξη επιτυχίας, συχνά είναι αυτή που εμποδίζει την πραγματική πρόοδο. Οι τελειομανείς χάνουν την ευκαιρία να μάθουν από τα λάθη τους, καθώς η απαίτηση για τέλειο αποτέλεσμα μπορεί να τους αποτρέψει από το να πειραματιστούν ή να αναλάβουν ρίσκα.

Ένα άτομο που πάσχει από τελειομανία μπορεί να βρει δυσκολία στο να απολαύσει τις καθημερινές στιγμές, καθώς εστιάζει συνεχώς στη βελτίωση και την τελειοποίηση. Αυτό οδηγεί σε συναισθηματική απόσταση από τους φίλους και την οικογένεια, καθώς επίσης και σε αίσθημα απομόνωσης και μοναξιάς.

Οι τελειομανείς συχνά υποφέρουν από υψηλά επίπεδα άγχους λόγω του αδιάκοπου προβληματισμού για την απόδοση τους και την αντίληψή τους για την αυτοαξιολόγηση. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φυσικά προβλήματα, όπως άγχος, κατάθλιψη και σωματικά προβλήματα.

Η τελειομανία μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικές και επαγγελματικές δυσκολίες. Είναι συχνό φαινόμενο να δυσκολεύονται οι τελειομανείς στη συνεργασία με άλλους, καθώς έχουν την τάση να θέλουν να ελέγχουν τα πάντα και να επιβάλλουν τις δικές τους ιδέες και προτιμήσεις.

Η τελειότητα είναι μια ιδανική κατάσταση που σπανίως επιτυγχάνεται πλήρως, ενώ η προσπάθεια για τη βελτίωση και την ανάπτυξη είναι πιο σημαντική από το τέλειο αποτέλεσμα. Ας επιδιώξουμε την αρμονία, όχι την τελειότητα, και ας ανακαλύψουμε τη χαρά στο ταξίδι της αυτο-αποδοχής και της αυτο-αγάπης.

 Μήπως είμαι θύμα στις σχέσεις μου ;

https://liveit.gr/thyma-stis-sxeseis/

 

Ναρκισσιστική  προσωπικότητα

 

Ο όρος νάρκισσος βασίζεται σε ένα πρόσωπο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, το Νάρκισσο, ο οποίος όταν ανακάλυψε την αντανάκλαση του προσώπου του στα νερά μιας πηγής, γοητεύτηκε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να σταματήσει να την κοιτάζει. Απορροφήθηκε τελείως από την εικόνα του την οποία και ερωτεύτηκε και προσπαθούσε να την αγγίξει βυθίζοντας το χέρι του στο νερό, όμως δεν τα κατάφερε με αποτέλεσμα να παραμείνει στη θέση αυτή αυτό-θαυμαζόμενος μέχρι που πέθανε από τη στεναχώρια του. Ο μύθος λέει ότι στη θέση εκείνη φύτρωσε το ομώνυμο λουλούδι ως σύμβολο της ανθρώπινης φθοράς.

Ο ναρκισσισμός είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας,  της οποίας τα συμπτώματα είναι: μεγαλομανία, έντονη αίσθηση σπουδαιότητας που έχει  το άτομο για τον εαυτό του, ανάγκη για θαυμασμό από τους άλλους, φαντασιώσεις δύναμης, εξυπνάδας, επιτυχίας, ομορφιάς, ιδανικής αγάπης, πεποίθηση ότι είναι μοναδικό και ξεχωριστό άτομο οπότε του αξίζουν συναναστροφές ισάξιες και με κύρος.

Για να υπάρξει διάγνωση της ναρκισσιστικής προσωπικότητας θα πρέπει να υπάρξουν τουλάχιστον πέντε κριτήρια:

1)    Αλαζονική, υπεροπτική συμπεριφορά, θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να έχει προβλήματα επικοινωνίας.

2)    Έλλειψη ενσυναίσθησης, είναι απρόθυμος να αναγνωρίσει και να δεχτεί τα συναισθήματα και τις ανάγκες των γύρω .

3)    Νιώθει φθόνο για τους γύρω του ή πιστεύει ότι οι γύρω του τον φθονούν, συνεπώς θεωρεί ότι βρίσκεται σε μια διαρκή μάχη με τους άλλους ώστε να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος. 

4)    Εκμεταλλεύεται τους άλλους για την επίτευξη των στόχων του χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. 

5)    Έχει την πεποίθηση ότι οι άλλοι θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις προσδοκίες και τις αποφάσεις του.

Η προσωπικότητα του νάρκισσου ξεκινάει να διαμορφώνεται νωρίς , από την παιδική του ηλικία. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι αυτό που θα δώσει τις πρώτες βάσεις της προσωπικότητας του παιδιού. Σύμφωνα με τον Φρόυντ τα μωρά είναι τα πιο εγωκεντρικά πλάσματα και επιδιώκουν να είναι το επίκεντρο της προσοχής με κάθε τρόπο. Ο εγωκεντρισμός μειώνεται σημαντικά μέχρι την ηλικία των δέκα ετών και σε αυτό μπορούν να συμβάλλουν και οι γονείς με τα όρια και τους κανόνες που θέτουν.  Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από επαναστατικές συμπεριφορές των παιδιών, τα οποία στην προσπάθεια τους να ανεξαρτητοποιηθούν καταλήγουν να πιστεύουν πως τα ίδια γνωρίζουν τα πάντα καλύτερα από τους γονείς. Οι γονείς πρέπει από νωρίς να μην εγκλωβίζουν τα παιδιά σε καλούπια σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες , αλλά να ενισχύουν μια ανεξάρτητη προσωπικότητα με κριτική σκέψη.

 Άγχος, η συνεχής πρόκληση

Το άγχος είναι μια φυσιολογική συναισθηματικό κατάσταση που όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κατά καιρούς. Ωστόσο, όταν το άγχος γίνεται υπερβολικό ή διαρκές, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την καθημερινή ζωή και τη γενική ευεξία.

Το άγχος είναι μια σύνθετη συναισθηματική κατάσταση που περιλαμβάνει ανησυχία, φόβο και αβεβαιότητα. Είναι η αντίδρασή μας στην αντιμετώπιση μιας πραγματικής ή φανταστικής απειλής. Ενώ μπορεί να είναι χρήσιμο για την επιβίωση, όταν γίνεται υπερβολικό ή παρατεταμένο, μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα ψυχολογικά, σωματικά ή και τα δυο.

Ποιες είναι οι αιτίες του άγχους ;

Γενετικοί Παράγοντες: Υπάρχει γενετική προδιάθεση για την ανάπτυξη του άγχους. Άτομα με οικογενειακό ιστορικό άγχους είναι πιο επιρρεπή σε αυτήν την κατάσταση.

Βιολογικοί Παράγοντες: Αλλαγές στη νευροχημεία του εγκεφάλου και διαταραχές στο σύστημα νευρικής ανταπόκρισης μπορεί να προκαλέσουν αυξημένη ευαισθησία στο άγχος.

Περιβαλλοντικοί Παράγοντες: Στρες στην καθημερινότητα, δυσκολίες στις σχέσεις, και άλλοι περιβαλλοντικοί προκλήσεις μπορούν να δημιουργήσουν άγχος.

Ποια είναι τα συμπτώματα του άγχους ;

Σωματικά Συμπτώματα: Ο κάθε άνθρωπος εμφανίζει διαφορετικά σωματικά συμπτώματα όταν κυριεύεται από το άγχος. Τα πιο συχνά σωματικά συμπτώματα είναι δυσκολία στην αναπνοή, ταχυπαλμία, κοιλιακοί πόνοι, ιδρώτας.

Συμπτώματα Σκέψης: Πολλαπλασιασμός αρνητικών σκέψεων, προβληματισμός, και δυσκολία στη συγκέντρωση.

Συμπτώματα Συμπεριφοράς: Αποφυγή καταστάσεων που προκαλούν άγχος, εκδηλώσεις νευρικότητας, και αύξηση της κατανάλωσης ουσιών όπως το αλκοόλ ή η νικοτίνη.

Διαχείριση άγχους

Η διαχείριση του άγχους απαιτεί συνειδητές προσπάθειες και υιοθέτηση διαφόρων στρατηγικών που μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των αρνητικών συναισθημάτων ή των συναισθημάτων ανησυχίας.

Τεχνικές για την αντιμετώπιση του άγχους

Αναγνώριση και Καταγραφή: Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του άγχους είναι η αναγνώριση του. Καταγράψτε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας σε ένα ημερολόγιο. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε τα συμπτώματα, τα αίτια και να παρακολουθήσετε την πρόοδό σας.

Καθορισμός Προτεραιοτήτων: Διαχειριστείτε τον χρόνο σας και οργανώστε τις καθημερινές σας εργασίες. Ορίστε προτεραιότητες και μην επιτρέπετε να επιβαρυνθείτε υπερβολικά.

Αυτογνωσία: Κατανοήστε τις πηγές του άγχους σας, η αυτογνωσία μπορεί να οδηγήσει στην αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών.

Μετατροπή αρνητικών σκέψεων σε θετικές: η μετατροπή των σκέψεων βοηθάει ιδιαίτερα την ψυχολογία και την σταδιακή αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισης των καταστάσεων.

Καλλιτεχνική Έκφραση: Η τέχνη όπως η ζωγραφική, η μουσική, η γραφή, μπορεί να λειτουργήσει ως έκφραση των συναισθημάτων μας και να βοηθήσει στη χαλάρωση.

Κοινωνική Στήριξη: Μοιραστείτε τα αισθήματα σας με φίλους, οικογένεια ή άλλους αγαπημένους. Η υποστήριξη από τους γύρω μπορεί να προσφέρει κατανόηση και άνεση με αποτέλεσμα την μείωση των αρνητικών συναισθημάτων.

Συνεργασία με Επαγγελματία: Εάν το άγχος παραμένει σοβαρό και επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητά σας, συνεργαστείτε με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, όπως έναν ψυχολόγο ή έναν ψυχίατρο.

 Νέα Χρονιά, Νέοι Στόχοι

Η έναρξη μιας νέας χρονιάς ανοίγει τον δρόμο για νέες ευκαιρίες, ανανέωση και προοπτικές βελτίωσης. Είναι ένα ιδανικό χρονικό σημείο για να θέσουμε στόχους που ενισχύουν τη ψυχολογία μας και συμβάλλουν στη δημιουργία ενός θετικού πλαισίου για τη ζωή μας.

Οι στόχοι αποτελούν τον πυρήνα της προσπάθειας βελτίωσης. Κατά την διαδικασία ορισμού των στόχων, είναι σημαντικό να είναι ρεαλιστικοί και μετρήσιμοι. Οι στόχοι μας πρέπει να είναι εφικτοί και να συμβάλλουν στην προσωπική μας ευημερία.

Βήματα για την Βελτίωση της Ψυχολογίας:

Θέστε Συγκεκριμένους Στόχους:

Καθορίστε συγκεκριμένους στόχους που αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες και τις αξίες σας. Αναλογιστείτε ποιες πτυχές της ζωής σας θα θέλατε να βελτιώσετε.

Καθορίστε Υπό-Στόχους:

Οι αρχικοί μεγάλοι στόχοι μπορεί να σας δημιουργήσουν άγχος γι' αυτό μπορείτε να δημιουργήσετε υπό στόχους. Αυτό καθιστά τους στόχους πιο εφικτούς και επιτρέπει την παρακολούθηση της προόδου .

Καταγράψτε την Πρόοδο:

Κρατήστε ημερολόγιο για να καταγράφετε την πρόοδο σας. Η αντίληψη της προόδου μπορεί να ενισχύσει την καλή σας διάθεση και να σας ενθαρρύνει να συνεχίσετε.

Φροντίστε τον Εαυτό σας:

Προσέξτε τη φυσική και ψυχική υγεία σας. Οργανώστε τον χρόνο σας για να περιλαμβάνει δραστηριότητες που σας φέρνουν χαρά και ευχαρίστηση.

Αναπτύξτε Θετικές Συνήθειες:

Δημιουργήστε θετικές συνήθειες που θα ενισχύσουν την ψυχική σας ανθεκτικότητα.

Η νέα χρονιά προσφέρει μια ευκαιρία για νέα ξεκινήματα και βελτίωση. Με συγκεκριμένους στόχους και μια θετική στάση, μπορούμε να ενισχύσουμε τη ψυχολογία μας και να δημιουργήσουμε μια ισχυρή βάση για ένα ευτυχισμένο και ικανοποιητικό μέλλον. Όταν θέτουμε στόχους, δίνουμε κατεύθυνση στη ζωή μας και δημιουργούμε ένα πλαίσιο που ενισχύει τη συνολική μας ευημερία.

 Αγχώδης Διαταραχή: Η Σκιά πίσω από την Καθημερινότητα

Η αγχώδης διαταραχή επηρεάζει έναν σημαντικό αριθμό ατόμων σε παγκόσμιο επίπεδο. Παρότι το άγχος είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε διάφορες καταστάσεις, η αγχώδης διαταραχή ξεπερνά τα όρια, επηρεάζοντας την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των ατόμων που την αντιμετωπίζουν.

Τα Συμπτώματα: Οι ενδείξεις της αγχώδους διαταραχής είναι ποικίλες και μπορεί να εκδηλωθούν σε φυσικό, συναισθηματικό και συμπεριφορικό επίπεδο. Οι παράμετροι όπως οι συνεχείς ανησυχίες, οι δυσκολίες στον ύπνο, η επίμονη ένταση και η αποφυγή καθημερινών καταστάσεων είναι μερικά από τα εμφανή σημάδια.

Οι Αιτίες: Η αγχώδης διαταραχή προκαλείται από πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των γενετικών, βιολογικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Η στρεβλή αντίληψη των κινδύνων, η υπερβολική αυτοαπαξίωση και η έλλειψη αποτελεσματικών μηχανισμών αντιμετώπισης του άγχους μπορούν να συντελέσουν στην εμφάνιση της διαταραχής.

Η Επίδραση στην Καθημερινότητα: Τα άτομα που αντιμετωπίζουν αγχώδη διαταραχή βιώνουν δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, ο επαγγελματικός βίος και ο κοινωνικός αποκλεισμός αποτελούν συχνές συνέπειες. Η σημασία της πρόληψης και της ψυχολογικής υποστήριξης είναι καθοριστική για τη διαχείριση αυτών των επιπτώσεων.

Η Σημασία της Ψυχοθεραπείας: Η ψυχοθεραπεία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της αντιμετώπισης της αγχώδους διαταραχής. Η κοινοποίηση των συναισθημάτων, η ανάπτυξη δεξιοτήτων αντιμετώπισης του άγχους και η αλλαγή των σκέψεων αποτελούν βασικά στοιχεία της θεραπείας.

Συμπεράσματα: Η αγχώδης διαταραχή αποτελεί ένα σύνθετο θέμα που επηρεάζει την ψυχική και σωματική ευεξία των ατόμων.

Εκτός από την ψυχοθεραπεία, υπάρχουν και άλλες προσεγγίσεις για τη διαχείριση της διαταραχής αυτής:

1. Φυσική Άσκηση: Η συστηματική άσκηση έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους. Η φυσική δραστηριότητα ελευθερώνει ενδορφίνες, τις οποίες ορίζουμε ως "ορμόνες της ευτυχίας", και μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του άγχους.

2. Τεχνικές Χαλάρωσης: Η χρήση τεχνικών όπως η βαθιά αναπνοή και η γιόγκα μπορεί να βοηθήσει στη χαλάρωση του σώματος και του νου.

3. Φαρμακευτική Αγωγή: Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός ενδέχεται να συνιστά φαρμακευτική αγωγή, όπως αντικαταθλιπτικά ή αντιαγχολιτικά, για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

4. Αλλαγές στον Τρόπο Ζωής: Η ισορροπημένη διατροφή, ο επαρκής ύπνος και η περιορισμένη κατανάλωση ουσιών όπως καφεΐνη και αλκοόλ μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της γενικής ψυχολογικής κατάστασης.

Η αγχώδης διαταραχή αποτελεί μια πραγματικότητα που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, αποτελώντας ένα σημαντικό πρόβλημα ψυχικής υγείας. Ο δρόμος προς την αντιμετώπιση της διαταραχής αυτής μπορεί να είναι περίπλοκος, αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας.

Η ενημέρωση, η κατανόηση και η αποδοχή της διαταραχής αποτελούν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η ψυχοθεραπεία, οι υγιεινές συνήθειες ζωής, η στήριξη από το περιβάλλον, και οι εναλλακτικές προσεγγίσεις όπως η άσκηση και η χαλάρωση αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα μιας πολυδιάστατης προσέγγισης για την αντιμετώπιση του άγχους.

Το να αντιμετωπίσουμε την αγχώδη διαταραχή απαιτεί συνείδηση, αυτοσυγχώρεση και την ανάληψη δράσης. Καθώς συνεχίζουμε να εξερευνούμε και να κατανοούμε τα βάθη της ψυχικής μας υγείας, ανοίγουμε τον δρόμο για την ανάκαμψη και την αυτοανακάλυψη.

 Ο θυμός των ενηλίκων, αναγκαία αντίδραση ;

Ενώ πολλοί μπορεί να θεωρούν τον θυμό ως αρνητικό συναίσθημα, η πραγματικότητα είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει ως μια αναγκαία αντίδραση στον σύγχρονο κόσμο.

Ο θυμός είναι συχνά συνδεδεμένος με την έννοια της ατομικής αυτονομίας. Καθώς η κοινωνία εξελίσσεται, οι άνθρωποι αναζητούν συνεχώς τον τρόπο να διατηρήσουν την ατομική τους κυριαρχία και να αναδείξουν τις διαφορές τους. Ο θυμός γίνεται μέσο έκφρασης της αντίδρασης έναντι των πιέσεων που ασκούνται σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Τι προκαλεί τον θυμό ;

1. Στρες και Πίεση: Η σύγχρονη ζωή είναι συχνά έντονη και απαιτητική, με πολλούς ενηλίκους να αντιμετωπίζουν πίεση από την εργασία, τις οικονομικές υποχρεώσεις, τις σχέσεις και άλλους παράγοντες. Το συσσωρευμένο στρες μπορεί να οδηγήσει σε ένταση και θυμό.

2. Απώλειες και Αποτυχίες: Ο θυμός μπορεί να προκύψει από απώλειες στη ζωή, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή η απώλεια της εργασίας. Επίσης, η αντιμετώπιση αποτυχιών ή απορρίψεων μπορεί να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα.

3. Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ανισότητα: Ορισμένοι άνθρωποι αντιδρούν με θυμό σε καταστάσεις ανισότητας, διακρίσεων ή αδικίας στην κοινωνία. Η επίγνωση των προβλημάτων όπως η φυλετική ή κοινωνική ανισότητα μπορεί να προκαλέσει έντονα συναισθήματα.

4. Απρόβλεπτες Καταστάσεις: Απρόβλεπτα γεγονότα, όπως φυσικές καταστροφές ή προσωπικά προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν έντονα συναισθήματα αναστάτωσης και θυμού.

Πως να διαχειριστώ το θυμό ;

1. Αναγνώριση και Αποδοχή:

Αναγνώρισε το θυμό σου χωρίς να τον κατακρίνεις. Η αποδοχή των συναισθημάτων είναι το πρώτο βήμα προς την επιτυχημένη διαχείριση.

2. Κατανόηση των Αιτιών:

Κατανόησε τις αιτίες του θυμού σου. Αναρωτήσου γιατί νιώθεις έτσι και πώς οι συγκεκριμένες καταστάσεις επηρεάζουν τα συναισθήματά σου.

3. Αναπνοές και Χαλάρωση:

Οι βαθιές αναπνοές μπορούν να σε βοηθήσουν να ηρεμήσεις.

4. Φυσική Δραστηριότητα:

Το περπάτημα και η άθληση σε καθημερινή βάση μπορούν να απελευθερώσουν την καταπιεσμένη ενέργεια.

5. Επικοινωνία:

Συζήτησε τα συναισθήματά σου με κάποιον που εμπιστεύεσαι, αλλά προσπάθησε να είσαι σαφής όσον αφορά τις ανάγκες και τα όριά σου.

6. Ψυχοθεραπεία:

Η ψυχοθεραπεία μπορεί να παρέχει εργαλεία και στρατηγικές για την αντιμετώπιση του θυμού, βοηθώντας στην κατανόηση των βαθύτερων αιτιών και στην ανάπτυξη υγιών μηχανισμών αντιμετώπισης.

Η κατανόηση των αιτιών του θυμού, η αναγνώριση του ως μια φυσιολογική αντίδραση και η ανάπτυξη υγιών μηχανισμών αντιμετώπισης αποτελούν βήματα προς την επίτευξη εσωτερικής ισορροπίας. Η εκφραστική και εποικοδομητική αντιμετώπιση του θυμού, σε συνδυασμό με την επικοινωνία μπορεί να ενισχύσει τις διαπροσωπικές σχέσεις και να συνεισφέρει στην προσωπική ανάπτυξη.

Η αυτογνωσία και η διαχείριση του θυμού αποτελούν σημαντικά εργαλεία για την προσαρμογή και την αντιμετώπιση των δυσκολιών, την ενίσχυση των διαπροσωπικών σχέσεων και την προσωπική ανάπτυξη.

 Συγκρούσεις : κλειδί για αυτοβελτίωση και προσωπική ανάπτυξη

Οι συγκρούσεις είναι ένα αναπόφευκτο και φυσιολογικό μέρος της ανθρώπινης επικοινωνίας. Καθώς οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις, αξίες, και στόχους, οι συγκρούσεις προκύπτουν ως αποτέλεσμα των διαφορών αυτών. Η ικανότητα να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τις συγκρούσεις είναι καθοριστική για την προσωπική μας ευημερία, τις σχέσεις μας και την επαγγελματική μας ανάπτυξη.

Πως μπορούν οι συγκρούσεις να συμβάλουν στην προσωπική μας ανάπτυξη ;

1. Η Αντιμετώπιση της Αντιξοότητας: Κάθε σύγκρουση μας θέτει αντιμέτωπους με δυσκολίες και προκλήσεις. Αντί να αποφεύγουμε ή να απορρίπτουμε αυτές τις δυσκολίες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ενέργεια τους για να εξελιχθούμε.

2. Η Μάθηση μέσω της Εμπειρίας: Οι συγκρούσεις μας διδάσκουν πολλά για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Καθώς αντιμετωπίζουμε διάφορες απόψεις και αξίες, επεκτείνουμε τον πνευματικό μας ορίζοντα. Η εκτίμηση της διαφορετικότητας και η ικανότητα να μαθαίνουμε από την εμπειρία μας είναι κρίσιμες για την αυτοβελτίωση μας.

3. Η Ανάπτυξη Επικοινωνιακών Δεξιοτήτων: Οι συγκρούσεις απαιτούν επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων. Μέσα από την αντιμετώπιση των αποκλίσεων και των διαφορών, μπορούμε να εξελίξουμε τις επικοινωνιακές μας δεξιότητες. Η ικανότητα να εκφράζουμε τις σκέψεις μας με σεβασμό και ακρίβεια είναι καίρια για την προσωπική ανάπτυξη.

4. Η Ανάλυση των Συναισθημάτων: Οι συγκρούσεις μπορούν να αναδείξουν έντονα συναισθηματικά κομμάτια του εαυτού μας. Με την ανάλυση αυτών των συναισθημάτων, μπορούμε να ανακαλύψουμε τις πηγές τους και να εργαστούμε προς την ενίσχυση της συναισθηματικής μας ευεξίας

5. Η Καθοδήγηση προς την Αυτοσυγχώρεση: Σε κάθε σύγκρουση, υπάρχει ευκαιρία για ανάλυση των πράξεων μας και την ανάπτυξη της αυτοσυγχώρεσης. Η δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τα λάθη μας με σύνεση είναι θεμελιώδης για την αυτοεξέλιξη.

6. Η Ενίσχυση της Επίλυσης των Προβλημάτων: Κάθε σύγκρουση παρουσιάζει ένα πρόβλημα που χρειάζεται επίλυση. Με την ανάλυση των προκλήσεων και των αντιφάσεων, μαθαίνουμε να είμαστε δημιουργικοί και αποφασιστικοί στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

7. Η Καλλιέργεια της Συνειδητότητας: Οι συγκρούσεις μας καλούν να γίνουμε πιο συνειδητοί για τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας και τις αντιδράσεις μας. Με την ανάπτυξη της συνειδητότητας, μπορούμε να επιτύχουμε μεγαλύτερη αυτογνωσία και εσωτερική ηρεμία.

8. Η Διαμόρφωση Νέων Στόχων: Οι συγκρούσεις μας προκαλούν να εξετάσουμε τις προτεραιότητές μας και να θέσουμε νέους στόχους.

9. Η Ενδυνάμωση της Σχέσης με τον Εαυτό μας: Η διαχείριση των συγκρούσεων με προσέγγιση αυτοεξέλιξης ενισχύει τη σχέση με τον εαυτό μας. Καθώς μαθαίνουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας παρά τις ατέλειές μας, αναπτύσσουμε μια ισχυρότερη αίσθηση της αυτογνωσίας.

Αφήνοντας πίσω μας τον φόβο των συγκρούσεων, ανοίγουμε τον δρόμο για μια πιο συνειδητή, εμπλουτισμένη, και αληθινή εκδοχή του εαυτού μας. Και, εν τέλει, ας αγαπήσουμε το ταξίδι, με κάθε στιγμή που μας προσφέρει, καθώς καλπάζουμε προς την αυτοανακάλυψη και την αυτοεξέλιξη.

Αφήνοντας πίσω μας τον φόβο των συγκρούσεων, ανοίγουμε τον δρόμο για μια πιο συνειδητή, εμπλουτισμένη, και αληθινή εκδοχή του εαυτού μας. Και, εν τέλει, ας αγαπήσουμε το ταξίδι και κάθε στιγμή που μας προσφέρει, καθώς καλπάζουμε προς την αυτοανακάλυψη και την αυτοεξέλιξη.

 Κατανοώντας τον Ναρκισσισμό: Χαρακτηριστικά και Προκλήσεις

Η ναρκισσιστική προσωπικότητα είναι ένα φαινόμενο που έχει επισκιάσει τις σχέσεις και την κοινωνία για δεκαετίες. Η ναρκισσιστική προσωπικότητα αφορά στην υπερβολική αγάπη και αυτοεκτίμηση προς τον εαυτό, που συχνά οδηγεί σε ανισότητα και προβλήματα στις σχέσεις.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της ναρκισσιστικής προσωπικότητας είναι:

1. Υπερβολική Αυτοεκτίμηση: Οι νάρκισσοι έχουν υπερβολικά υψηλή αυτοεκτίμηση και πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι σε σχέση με τους άλλους. Αυτή η υπερβολική αυτοεκτίμηση είναι συχνά δυσανάλογη με τις πραγματικές επιδόσεις τους.

2. Έλλειψη Συναισθημάτων Απέναντι Στους Άλλους: Οι νάρκισσοι συχνά δεν είναι σε θέση να συναισθανθούν ή να συμπαρασταθούν στα συναισθήματα, τις ανάγκες και τα δικαιώματα των άλλων ατόμων. Αυτοί που βρίσκονται γύρω από ένα ναρκισσιστή συχνά αισθάνονται αγνοημένοι .

3. Ανάγκη για Θαυμασμό: Οι νάρκισσοι επιθυμούν συνεχή θαυμασμό και επικοινωνιακή επιβεβαίωση από τους άλλους. Αν δεν λαμβάνουν την αναγνώριση που επιθυμούν, μπορεί να αντιδρούν με εκνευρισμό ή αγανάκτηση.

4. Εκμετάλλευση των Άλλων: Οι νάρκισσοι μπορεί να εκμεταλλεύονται τους άλλους για το δικό τους όφελος, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες στην άλλη πλευρά. Αυτή η εκμετάλλευση μπορεί να είναι συναισθηματική, οικονομική, ή και σε άλλους τομείς.

5. Αναζήτηση Δύναμης και Εξουσίας: Οι νάρκισσοι είναι συχνά διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν δύναμη, εξουσία και έλεγχο.

6. Έλλειψη Συγγνώμης και Αναγνώρισης Λαθών: Οι νάρκισσοι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τα δικά τους λάθη και συχνά αρνούνται να ζητήσουν συγγνώμη.

Η Ναρκισσιστική Προσωπικότητα έναντι της Υγιούς Αυτοεκτίμησης

Η ναρκισσιστική προσωπικότητα διαφέρει από την υγιή αυτοεκτίμηση. Οι άνθρωποι με υγιή αυτοεκτίμηση αντιλαμβάνονται τις δυνατότητές τους και τα όριά τους, ενώ είναι επίσης ικανοί να συναισθανθούν συμπόνια, ανεκτικότητα και επικοινωνία με τους άλλους. Συναισθάνονται ότι αξίζουν αγάπη και εκτίμηση, αλλά δεν επιδιώκουν υπερβολική επικέντρωση στον εαυτό τους.

Επιπλέον, ο ναρκισσισμός διαφοροποιείται ανάλογα με το βαθμό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μικρές δόσεις ναρκισσισμού, που μπορούν να είναι υγιείς και λειτουργικοί στις σχέσεις τους. Αντίθετα, η παρατεταμένη ναρκισσιστική συμπεριφορά μεγάλου βαθμού μπορεί να είναι πολύ επιζήμια για τον ίδιο και τους γύρω του.

Πώς Αντιμετωπίζουμε τη Ναρκισσιστική Προσωπικότητα

Η αντιμετώπιση των ανθρώπων με ναρκισσιστική προσωπικότητα μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη. Πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε τους νάρκισσους ;

1. Διατηρήστε Όρια: Είναι σημαντικό να θέσετε όρια και να τα τηρείτε. Ανιχνεύστε πότε ο νάρκισσος προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την καλοσύνη σας και αντιδράστε αναλόγως.

2. Αναζητήστε Υποστήριξη: Μιλήστε με φίλους, οικογένεια ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας για να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε την πίεση που ασκεί ο νάρκισσος στη ζωή σας.

3. Είστε Αυθεντικοί: Διατηρήστε την αυθεντικότητά σας και μην επιτρέπετε στον νάρκισσο να σας αλλάξει. Είναι σημαντικό να παραμείνετε πιστοί στα πιστεύω και τις αξίες σας.

4. Συνειδητοποιήστε Την Ανάγκη Τους για Θαυμασμό: Ο νάρκισσος χρειάζεται συνεχή θαυμασμό. Αν κατανοήσετε αυτήν την ανάγκη, μπορείτε να είστε πιο αποτελεσματικοί στη διαχείριση της σχέσης.

Πώς Οι Ναρκισσιστικές Προσωπικότητες Μπορούν να Αλλάξουν ;

Αν και η ναρκισσιστική προσωπικότητα μπορεί να είναι δύσκολη στην αντιμετώπιση, η αλλαγή είναι δυνατή, αλλά απαιτεί προσπάθεια από τον ίδιο τον νάρκισσο. Κάποιοι τρόποι που μπορεί να αλλάξει κάποιος με ναρκισσιστικές τάσεις περιλαμβάνουν:

1. Θεραπεία Ψυχικής Υγείας: Οι ναρκισσιστικές προσωπικότητες μπορούν να επωφεληθούν από τη θεραπεία ψυχικής υγείας, όπως η ψυχοθεραπεία, που τους βοηθά να κατανοήσουν τις ρίζες του ναρκισσισμού και να αναπτύξουν υγιείς τρόπους αλληλεπίδρασης.

2. Συνείδηση και Αυτοανάλυση: Οι ναρκισσιστικές προσωπικότητες μπορούν να ερευνήσουν τον εαυτό τους, να αναγνωρίσουν τις αρνητικές συμπεριφορές και να εργαστούν πάνω σε αυτές.

3. Αναγνώριση των Συνεπειών: Ο ναρκισσισμός μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στις σχέσεις και την επαγγελματική απόδοση. Ο νάρκισσος πρέπει να αναγνωρίσει τις αρνητικές συνέπειες της συμπεριφοράς του.

4. Ανοικτή Επικοινωνία με τους Άλλους: Ο νάρκισσος πρέπει να μάθει να επικοινωνεί ανοικτά και ειλικρινά με τους άλλους, αντί να απαιτεί θαυμασμό και αναγνώριση.

 Ο φόβος της αποτυχίας στους ενήλικες

Ο φόβος της αποτυχίας είναι ένα συναισθηματικό φορτίο που βαραίνει πολλούς ενήλικες σε διάφορα στάδια της ζωής τους. Αν και μπορεί να φαίνεται ως κάτι πολύ προσωπικό, είναι ένα φαινόμενο που επηρεάζει τους ανθρώπους σε διάφορους τομείς, όπως την εκπαίδευση, την καριέρα, τις σχέσεις και τη γενική ευημερία.

Τι είναι και πως εμφανίζεται ;

Ο φόβος της αποτυχίας είναι η ανησυχία ότι δεν θα είμαστε σε θέση να επιτύχουμε τους στόχους μας. Στους ενήλικες αυτός ο φόβος εμφανίζεται με πολλές μορφές. Στον τομέα της εργασίας, μπορεί να εκδηλώνεται ως ανασφάλεια για την αναβάθμιση στην καριέρα, τον φόβο της ανεργίας ή τον φόβο της απώλειας της θέσης εργασίας. Στον τομέα των σχέσεων, μπορεί να εκδηλώνεται ως φόβος της απόρριψης ή της αποτυχίας στον έρωτα.

Αυτός ο φόβος επηρεάζει τη συναισθηματική κατάσταση των ατόμων, προκαλώντας άγχος, έλλειψη αυτοπεποίθησης, και καταθλιπτικές σκέψεις. Μπορεί επίσης να εμποδίσει την προσπάθεια για την επίτευξη στόχων, καθώς οι άνθρωποι φοβούνται να αναλάβουν τον κίνδυνο της αποτυχίας.

Οι αιτίες του φόβου της αποτυχίας

Ο φόβος της αποτυχίας μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Συχνά, πηγάζει από τις παιδικές ή εφηβικές εμπειρίες, όπως η πίεση των γονιών ή των εκπαιδευτικών για την επίτευξη υψηλών επιδόσεων. Επίσης, η κοινωνική σύγκριση με άλλους μπορεί να ενισχύσει αυτόν τον φόβο. Παράλληλα, η αναγνώριση της αποτυχίας ως κάτι αρνητικό μπορεί να δημιουργήσει πίεση για την αποφυγή της.

Επιπλέον, ο φόβος της αποτυχίας είναι συχνά συνδεδεμένος με την αντίληψη της τελειότητας. Οι άνθρωποι που αναζητούν την τελειότητα σε κάθε πτυχή της ζωής τους είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στον φόβο της αποτυχίας, καθώς ανησυχούν περισσότερο για το ενδεχόμενο να μην επιτύχουν τα υψηλά πρότυπα που έχουν θέσει για τον εαυτό τους. Τέτοια αυστηρά πρότυπα μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ έντονη αυτο-κριτική και ανασφάλεια, καθιστώντας τον φόβο της αποτυχίας ακόμη πιο έντονο.

Ένας άλλος παράγοντας που σχετίζεται με τον φόβο της αποτυχίας είναι η προσκόλληση στην άνεση. Οι άνθρωποι που αποφεύγουν την αναζήτηση νέων προκλήσεων και ευκαιριών επειδή φοβούνται να αποτύχουν είναι περισσότερο επιρρεπείς σε αυτόν τον φόβο. Η αντίδραση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα και αναποτελεσματικότητα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή.

Πως να αντιμετωπίσουμε το φόβο της αποτυχίας ;

Η αντιμετώπισή του φόβου μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον τρόπο που κάθε άνθρωπος τον αντιλαμβάνεται και τις εμπειρίες του. Παρόλα αυτά, υπάρχουν στρατηγικές που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να αντιμετωπίσει τον φόβο.

Συνειδητοποίηση του Φόβου: Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις ότι αντιμετωπίζεις έναν φόβο.

Κατανόηση του Φόβου: Προσπάθησε να κατανοήσεις τι προκαλεί τον φόβο σου. Ψάξε τις πηγές του φόβου σου και προσπάθησε να ανακαλύψεις τις ρίζες του.

Θέσπιση Ρεαλιστικών Στόχων: Καθόρισε ρεαλιστικούς στόχους. Οι υπερβολικά φιλόδοξοι στόχοι μπορούν να δημιουργήσουν αβεβαιότητα και φόβο της αποτυχίας.

Στρατηγικός Σχεδιασμός: Δημιούργησε ένα σχέδιο που θα σε καθοδηγεί προς την επίτευξη των στόχων σου.

Διαχείριση του Άγχους: Τεχνικές όπως η αναπνοή και η διαλογισμός μπορούν να βοηθήσουν να διαχειριστείς το άγχος που προκαλεί ο φόβος.

Μάθηση από την Αποτυχία: Δες την αποτυχία ως ευκαιρία για μάθηση. Κάθε αποτυχία μπορεί να σε βελτιώσει και να σε προετοιμάσει για το μέλλον.

Υποστήριξη από Άλλους: Μίλησε με φίλους, οικογένεια ή έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η υποστήριξη από άλλους μπορεί να είναι πολύτιμη στην αντιμετώπιση του φόβου.

Με αφορμή τις πλημμύρες και όλα τα επακόλουθα τους, δημοσιεύω το άρθρο για το μετατραυματικό στρες, μια διαταραχή η οποία εμφανίζεται ανάλογα με το μέγεθος της καταστροφής αλλά και του ψυχολογικού τραύματος που βιώνουν οι άνθρωποι.

Διαταραχή μετατραυματικού στρες

Οι πιθανοί λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν την διαταραχή μετατραυματικού στρες είναι πολλοί όπως κακοποίηση, απώλεια, ξυλοδαρμός, πλημμύρες ,ομηρεία, πόλεμος, σεισμός, θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, απαγωγή .

Το ψυχικό τραύμα ξεκινάει μετά το γεγονός και το άτομο κατακλύζεται από ένα οξύ και ανυπόφορο πόνο, νιώθει ότι είναι αβοήθητο, το τραύμα διαλύει την ψυχολογική σταθερότητα που υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σύμφωνα με έρευνες το μετατραυματικό στρες προσβάλλει περίπου το 30% των θυμάτων μιας καταστροφής.

Ο Freud ονόμαζε την διαταραχή μετατραυματικού στρες "υστερική νεύρωση" και τα συμπτώματα που παρατήρησε στους ασθενείς του ήταν : άρνηση, συναισθηματική αποφυγή, καταναγκαστικές συμπεριφορές, απώθηση των γεγονότων.

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες μπορεί να προσβάλλει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά. Τα συμπτώματα εμφανίζονται λίγους μήνες μετά το τραύμα ή ακόμα και χρόνια μετά. Για να διαγνωσθεί κάποιος θα πρέπει να έχει αντιμετωπίσει ένα τραυματικό γεγονός από το οποίο απειλήθηκε ή αποτέλεσε εν δύναμη κίνδυνος και χρειάστηκε να αμυνθεί με κίνδυνο την σωματική και ψυχική του ακεραιότητα.

Τα συμπτώματα μετά το τραυματικό γεγονός είναι άγχος, ανησυχία, αυπνίες, δυσκολίες συγκέντρωσης, εκρήξεις τα οποία δεν υπήρχαν πριν. Το άτομο ξαναβιώνει το γεγονός με αναμνήσεις , εφιάλτες , ψευδαισθήσεις. Επίσης, αποφεύγει ανθρώπους, δραστηριότητες και καταστάσεις που ενεργοποιούν αναμνήσεις του τραύματος.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα άτομα που βίωσαν μετατραυματικό στρες αρνούνται την αρχική παρέμβαση επειδή θεωρούν το γεγονός σαν κάτι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσουν ή επειδή πιστεύουν ότι μπορούν να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ψυχολογική και φαρμακευτική παρέμβαση ανάλογα με την βαρύτητας του περιστατικού. 

Τελειομανία , τι προβλήματα δημιουργεί και πως αντιμετωπίζεται ;

https://liveit.gr/teleiomania/

 Μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας

Τι είναι; Πρόκειται για μια διαταραχή με χαρακτηριστικό την έντονη αντίδραση των ατόμων σε πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη. Μόλις νιώσουν ότι κάποιο άτομο φεύγει λόγω χωρισμού, εργασίας, ταξιδιού κυριεύονται από πανικό, θυμό και οργή. Η συμπεριφορά είναι απρόβλεπτη και έντονα καταστροφική, δεν αντέχουν να είναι μόνοι τους και λόγω της απελπισίας μπορεί να κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμούς.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις των ατόμων με μεταιχμιακή διαταραχή προσωπικότητας είναι είναι έντονες και ασταθείς, εξιδανικεύουν και «κολλούν» σε άλλα άτομα πολύ γρήγορα όμως με την ίδια ταχύτητα αλλάζουν γνώμη. Επειδή οι σχέσεις τους είναι χαώδεις απογοητεύονται και δρουν παρορμητικά και με θυμό.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της μεταιχμιακής διαταραχής προσωπικότητας είναι η σοβαρή διαταραχή της ταυτότητας δηλαδή έχουμε απότομες αλλαγές στους στόχους επαγγελματικούς και προσωπικούς, στις αξίες, στους φίλους, στη σεξουαλική ταυτότητα.

Η συναισθηματική διάθεση παρουσιάζει μεγάλη αστάθεια και το άτομο αντιδρά έντονα στο παραμικρό στρες. Τα κυρίαρχα συναισθήματα που εναλλάσσονται είναι η δυσφορία, το άγχος, ο θυμός, ο πανικός, η απελπισία.

Τα άτομα με τη διαταραχή αυτή υπονομεύουν συχνά τον εαυτό τους όταν είναι έτοιμα να πετύχουν τους στόχους τους, για παράδειγμα εγκαταλείπουν το σχολείο πριν αποφοιτήσουν, την ψυχοθεραπεία ή την εργασία τους με διάφορες προφάσεις.

Όσον αφορά την αιτιολογία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, η ψυχαναλυτική σχολή υποστηρίζει ότι ευθύνεται η δύσκολη σχέση με την μητέρα στη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας, η γενετική σχολή υποστηρίζει ότι οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες .

Η θεραπεία της μεταιχμιακής διαταραχής προσωπικότητας περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία ατομική ή ομαδική ανάλογα τις ανάγκες, φαρμακευτική θεραπεία ή και νοσηλεία όταν εκδηλώνονται έντονα καταθλιπτικά συμπτώματα και αυτοκτονική συμπεριφορά.

Με αφορμή την Παγκόσμια Hμέρα Ευαισθητοποίησης κατά του Θορύβου δημοσιεύθηκε το νέο μου άρθρο στο οποίο αναφέρονται οι επιπτώσεις του θορύβου στην ψυχική υγεία.

https://liveit.gr/thoryvos-kai-psyxiki-ygeia/

                     Φοβίες : τι είναι, είδη φοβιών, έναρξη, αιτιολογία

 Οι φοβίες αναφέρονται σε έναν επίμονο ή και παράλογο φόβο για ένα αντικείμενο, κατάσταση, γεγονός, χώρο, άτομα με αποτέλεσμα την αποφυγή του αντικειμένου / αντικειμένων του φόβου.

Όσοι άνθρωποι έχουν φοβίες αναγνωρίζουν ότι είναι υπερβολικοί όμως συνεχίζουν να αποφεύγουν ότι τους φοβίζει λέγοντας ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους και να αντιδράσουν διαφορετικά.

Οι φοβίες χωρίζονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:

1. Ειδική φοβία, το άτομο φοβάται συγκεκριμένα αντικείμενα, καταστάσεις, ανθρώπους.
2. Κοινωνική φοβία, το άτομο νιώθει αμηχανία και μειονεκτικά συναισθήματα όταν πρέπει να εκτεθεί σε κοινό.
3.  Αγοραφοβία, το άτομο φοβάται όταν βρίσκεται σε μέρη με πολλούς ανθρώπους απ’ όπου η φυγή μπορεί να είναι δύσκολή. Επίσης, φοβάται ότι δεν θα υπάρχει δυνατότητα βοήθειας σε περίπτωση εμφάνισης κρίσης πανικού.

Σύμφωνα με έρευνες οι φοβίες εμφανίζονται πιο συχνά στις γυναίκες και η αιτιολογία τους μπορεί να είναι ψυχολογική, κληρονομική ή να έχει αποκτηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής λόγω διαφόρων τραυματικών καταστάσεων.

Η έναρξη των φοβιών τοποθετείται στην παιδική ηλικία, στην αρχή της ενηλικίωσης ή σε οποιαδήποτε στιγμή της ενήλικης ζωής. Οι παράγοντες που προδιαθέτουν την έναρξη της φοβίας περιλαμβάνουν τραυματικά γεγονότα, επανειλημμένη έκθεση σε κίνδυνο, το να γίνει κανείς μάρτυρας ενός τραυματικού ή θανατηφόρου γεγονότος που αφορά τρίτο πρόσωπο, κακοποίηση στη διάρκεια της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.

Όταν δεν αντιμετωπιστούν οι φοβίες και τα γεγονότα που τις προκάλεσαν τότε το πρόβλημα γίνεται χρόνιο και αρκετοί άνθρωποι δυσκολεύονται στην καθημερινότητα τους, δεν είναι λειτουργικοί και αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους .