Ευχαριστώ την Λίνα Γιάνναρου για την συμμετοχή μου στο άρθρο "Κοστίζω, άρα υπάρχω" στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Επίσημη σελίδα . Πολλά είναι τα μηνύματα αλλά και οι εμπειρίες των ανθρώπων που συμμετείχαν με θέμα την αυτοεικόνα, την κοινωνική πίεση και την ανάγκη για επιβεβαίωση μέσω της κατανάλωσης – θέματα που αγγίζουν τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς.

https://www.kathimerini.gr/society/563662531/kostizo-ara-yparcho/?fbclid=IwY2xjawK9DTBleHRuA2FlbQIxMABicmlkETFPR1RuTzJrem83ZmtSdmxjAR7IZH2Qh58O6EqPqucsLZvw8Zp2eDyL0hA5MmhTiAzRo1NsIJAf9I8XKrYfLA_aem_s70bUTBZT0ZzqQgEysuBww

Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού 11/6/25 και θα συζητήσουμε με την Νεφέλη Λυγερού στην εκπομπή "Τι μας ξημερώνει" https://www.ertecho.gr/radio/proto/show/ti-mas-ksimeronei/ για την αξία του παιχνιδιού στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών . Απόψε στις 22:35 μμ

Συνέντευξη στο περιοδικό LIFO με θέμα την σεξουαλικότητα της γενιάς Gen Z και την διαφορά με την γενιά των Millennials

 https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia/gen-z-kai-sexoyalikotita-reysti-kai-horis-tampeles

 Εικόνα Σώματος και Διατροφικές Διαταραχές

Η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας δεν είναι απλά μια φωτογραφία στον καθρέφτη. Είναι ένας καθρέφτης που μπορεί να δείξει πολλά περισσότερα από όσα βλέπουμε με τα μάτια μας. Στην εποχή των social media, των «τέλειων» σωμάτων και των συνεχών προτύπων ομορφιάς, η σχέση μας με το σώμα μας μπορεί να γίνει ένας δύσκολος και συχνά επώδυνος αγώνας.

Τι είναι η εικόνα σώματος;

Η εικόνα σώματος είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε, αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε το σώμα μας. Μπορεί να είναι θετική όταν νιώθουμε άνετα, δυνατοί και ευχαριστημένοι ή αρνητική, όταν οι σκέψεις μας γεμίζουν κριτική, αμφιβολίες και ανασφάλειες.

Πώς συνδέεται με τις διατροφικές διαταραχές;

Όταν η εικόνα σώματος γίνεται αρνητική μπορεί να δημιουργηθεί ένα επικίνδυνο μονοπάτι προς τις διατροφικές διαταραχές, όπως η ανορεξία, η βουλιμία η υπερφαγία. Πρόκειται για σοβαρές ψυχικές παθήσεις που δεν αφορούν απλά τη σχέση μας με το φαγητό, αλλά κυρίως το πώς νιώθουμε και σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας.

Πολλές φορές, η προσπάθεια να «διορθώσουμε» την εικόνα μας μέσα από αυστηρές δίαιτες, αποφυγή φαγητού ή υπερβολική άσκηση, δεν φέρνει θετικά αποτελέσματα αλλά αντίθετα αυξάνει το άγχος και την απομόνωση.

Η επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης

Οι πλατφόρμες όπως το Instagram και το TikTok είναι γεμάτες με εικόνες και βίντεο που προβάλλουν ιδανικά πρότυπα σώματος. Αυτό δημιουργεί πίεση να μοιάσουμε σε κάτι που πολλές φορές δεν είναι ρεαλιστικό ή υγιές. Η συνεχής σύγκριση φθείρει την αυτοπεποίθηση και τροφοδοτεί την αρνητική εικόνα σώματος. Αυτό το φαινόμενο είναι πιο συχνό σε έφηβα κορίτσια τα οποία παρακολουθούν με πάθος τα βίντεο κοριτσιών οι οποίες προτρέπουν σε ακραίες διατροφικές συμπεριφορές.

Σημάδια που πρέπει να προσέξουμε όταν υποψιαζόμαστε διατροφική διαταραχή

Ακραία αλλαγή βάρους (γρήγορη απώλεια ή αύξηση).

Εμμονή με το φαγητό, τη ζυγαριά, τις θερμίδες, τις δίαιτες.

Απόσυρση από κοινωνικές δραστηριότητες, ειδικά αυτές που περιλαμβάνουν φαγητό.

Αλλαγές στη διάθεση, άγχος, κατάθλιψη ή ευερεθιστότητα.

Συμπεριφορές όπως εμετοί, υπερβολική άσκηση, ή απόκρυψη φαγητού.

Η κατανόηση και η έγκαιρη παρέμβαση με την βοήθεια ψυχιάτρων, ψυχολόγων και διατολόγων μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε μια δύσκολη μάχη . Αν υποψιάζεσαι διατροφική διαταραχή σε εσένα ή κάποιον δικό σου άνθρωπο μην διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Κάθε βήμα προς τη θεραπεία είναι και μια νίκη ζωής.

Στο τεύχος του περιοδικού LIFO που κυκλοφορεί συζητάμε με τον Γιάννη Πανταζόπουλο σχετικά με την σεξουαλικότητα της γενιάς Gen Z και την διαφορά με την γενιά των Millennials.

 Πανελλήνιες : Πείτε όχι στο άγχος των εξατάσεων, ο ρόλος της οικογένειας 

https://dailypharmanews.gr/oi-eidikoi/panellinies-peite-ochi-sto-agchos-ton-exetaseon-o-rolos-kai-i-stasi-tis-oikogeneias/

                    Το παιδί χτυπά τον γονιό, μια σιωπηλή κραυγή για βοήθεια

Μια εικόνα όλο και πιο συχνή, ένα παιδί που χτυπά τον γονιό του. Μπορεί να είναι ένα σπρώξιμο, μια σφαλιάρα, ένα τσίμπημα. Όσο μικρή κι αν είναι η ένταση, το μήνυμα είναι σημαντικό. Πολλοί γονείς νιώθουν ντροπή, αμηχανία, φόβο, ακόμα και ενοχή. Άλλοι το αποσιωπούν ή το δικαιολογούν με φράσεις όπως "είναι μικρό ακόμα" ή "έχει νεύρα".

Όταν το παιδί σηκώνει χέρι στον γονιό  δεν πρόκειται απλώς για κακή συμπεριφορά. Πρόκειται για ένα σήμα κινδύνου ότι κάτι μέσα του δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε.

Η επιθετικότητα δεν είναι αυθόρμητη: είναι αποτέλεσμα

Ένα παιδί που εκφράζει την ένταση με σωματική επιθετικότητα δεν έχει μάθει —ή δεν έχει μπορέσει ακόμα  να διαχειρίζεται και να εκφράζει τα συναισθήματά του. Συχνά πίσω από αυτήν την πράξη κρύβεται:

• Αδυναμία να εκφράσει με λόγια τον θυμό ή την απογοήτευσή του
• Αντιγραφή προτύπων επιθετικής συμπεριφοράς από το περιβάλλον
• Έντονο άγχος ή εσωτερική σύγχυση
• Έλλειψη σαφών ορίων ή ασυνέπεια στη διαπαιδαγώγηση
• Συναισθηματική παραμέληση, ακόμη και όταν υπάρχει φυσική παρουσία

Η βία δεν είναι ποτέ “απλώς μια φάση”. Είναι τρόπος επικοινωνίας που πρέπει να μας κινητοποιήσει όχι με στόχο την τιμωρία , αλλά να την κατανόηση  και να την διαχείριση των προβλημάτων .

Ο γονιός δεν πρέπει να φοβάται αλλά να καταλάβει.

Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσει ένας γονιός μια τέτοια συμπεριφορά είναι να σταματήσει να φοβάται ή να ντρέπεται. Η επιθετικότητα δεν είναι απαραίτητα απόδειξη “κακής ανατροφής”, αλλά έλλειψη συναισθηματικής καθοδήγησης που μπορεί να διορθωθεί.

Αυτό που χρειάζεται το παιδί είναι:

• Σταθερά και σαφή όρια. Το «Δεν επιτρέπεται να χτυπάς» πρέπει να είναι σαφές και αδιαπραγμάτευτο, χωρίς φωνές, αλλά με αποφασιστικότητα. Φυσικά αντίστοιχη συμπεριφορά πρέπει να έχει και ο γονιός απέναντι στο παιδί.
• Κατανόηση και ακρόαση. Πίσω από τη βίαιη συμπεριφορά υπάρχει κάτι που το παιδί νιώθει, αλλά δεν μπορεί να πει. Ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί να βάλει λόγια στο συναίσθημα.
• Διαχείριση δικού του θυμού. Ένας γονιός που απαντά με φωνές ή τιμωρία, διδάσκει το παιδί να εκφράζει έτσι την ένταση.
• Συνέπεια και συνεργασία. Όταν και οι δύο γονείς έχουν κοινή γραμμή, τα όρια γίνονται ξεκάθαρα, σταθερά και τηρούνται πιο εύκολα.

Πότε ζητάμε βοήθεια;

Αν η επιθετική συμπεριφορά επαναλαμβάνεται, κλιμακώνεται, ή συνοδεύεται από άλλες ενδείξεις συναισθηματικής αστάθειας (έντονος θυμός, θλίψη, απόσυρση, δυσκολία στον ύπνο ή το σχολείο), τότε είναι ώρα να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο.

Ο ειδικός θα βοηθήσει την οικογένεια να αναγνωρίσει τα αίτια πίσω από τη συμπεριφορά και να χτίσει στρατηγικές θετικής ενίσχυσης, ενσυναίσθησης και αποτελεσματικής επικοινωνίας.