Πανελλήνιες : Πείτε όχι στο άγχος των εξατάσεων, ο ρόλος της οικογένειας 

https://dailypharmanews.gr/oi-eidikoi/panellinies-peite-ochi-sto-agchos-ton-exetaseon-o-rolos-kai-i-stasi-tis-oikogeneias/

                    Το παιδί χτυπά τον γονιό, μια σιωπηλή κραυγή για βοήθεια

Μια εικόνα όλο και πιο συχνή, ένα παιδί που χτυπά τον γονιό του. Μπορεί να είναι ένα σπρώξιμο, μια σφαλιάρα, ένα τσίμπημα. Όσο μικρή κι αν είναι η ένταση, το μήνυμα είναι σημαντικό. Πολλοί γονείς νιώθουν ντροπή, αμηχανία, φόβο, ακόμα και ενοχή. Άλλοι το αποσιωπούν ή το δικαιολογούν με φράσεις όπως "είναι μικρό ακόμα" ή "έχει νεύρα".

Όταν το παιδί σηκώνει χέρι στον γονιό  δεν πρόκειται απλώς για κακή συμπεριφορά. Πρόκειται για ένα σήμα κινδύνου ότι κάτι μέσα του δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε.

Η επιθετικότητα δεν είναι αυθόρμητη: είναι αποτέλεσμα

Ένα παιδί που εκφράζει την ένταση με σωματική επιθετικότητα δεν έχει μάθει —ή δεν έχει μπορέσει ακόμα  να διαχειρίζεται και να εκφράζει τα συναισθήματά του. Συχνά πίσω από αυτήν την πράξη κρύβεται:

• Αδυναμία να εκφράσει με λόγια τον θυμό ή την απογοήτευσή του
• Αντιγραφή προτύπων επιθετικής συμπεριφοράς από το περιβάλλον
• Έντονο άγχος ή εσωτερική σύγχυση
• Έλλειψη σαφών ορίων ή ασυνέπεια στη διαπαιδαγώγηση
• Συναισθηματική παραμέληση, ακόμη και όταν υπάρχει φυσική παρουσία

Η βία δεν είναι ποτέ “απλώς μια φάση”. Είναι τρόπος επικοινωνίας που πρέπει να μας κινητοποιήσει όχι με στόχο την τιμωρία , αλλά να την κατανόηση  και να την διαχείριση των προβλημάτων .

Ο γονιός δεν πρέπει να φοβάται αλλά να καταλάβει.

Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσει ένας γονιός μια τέτοια συμπεριφορά είναι να σταματήσει να φοβάται ή να ντρέπεται. Η επιθετικότητα δεν είναι απαραίτητα απόδειξη “κακής ανατροφής”, αλλά έλλειψη συναισθηματικής καθοδήγησης που μπορεί να διορθωθεί.

Αυτό που χρειάζεται το παιδί είναι:

• Σταθερά και σαφή όρια. Το «Δεν επιτρέπεται να χτυπάς» πρέπει να είναι σαφές και αδιαπραγμάτευτο, χωρίς φωνές, αλλά με αποφασιστικότητα. Φυσικά αντίστοιχη συμπεριφορά πρέπει να έχει και ο γονιός απέναντι στο παιδί.
• Κατανόηση και ακρόαση. Πίσω από τη βίαιη συμπεριφορά υπάρχει κάτι που το παιδί νιώθει, αλλά δεν μπορεί να πει. Ο γονιός πρέπει να βοηθήσει το παιδί να βάλει λόγια στο συναίσθημα.
• Διαχείριση δικού του θυμού. Ένας γονιός που απαντά με φωνές ή τιμωρία, διδάσκει το παιδί να εκφράζει έτσι την ένταση.
• Συνέπεια και συνεργασία. Όταν και οι δύο γονείς έχουν κοινή γραμμή, τα όρια γίνονται ξεκάθαρα, σταθερά και τηρούνται πιο εύκολα.

Πότε ζητάμε βοήθεια;

Αν η επιθετική συμπεριφορά επαναλαμβάνεται, κλιμακώνεται, ή συνοδεύεται από άλλες ενδείξεις συναισθηματικής αστάθειας (έντονος θυμός, θλίψη, απόσυρση, δυσκολία στον ύπνο ή το σχολείο), τότε είναι ώρα να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο.

Ο ειδικός θα βοηθήσει την οικογένεια να αναγνωρίσει τα αίτια πίσω από τη συμπεριφορά και να χτίσει στρατηγικές θετικής ενίσχυσης, ενσυναίσθησης και αποτελεσματικής επικοινωνίας.

 

3 Σημάδια της Διάσπασης Προσοχής 

 

Ευχαριστώ την ΕΡΤ και την κυρία Λυγερού για την φιλοξενία στην εκπομπή LATE NEWS .

Συνέντευξη με θέμα "Εθνικό Σχέδιο κατά της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων"

https://www.ertflix.gr/vod/vod.605438-late-news-51

Η συνέντευξη είναι από 40:16 μέχρι 50:17.

 

Απόψε τα μεσάνυχτα στο κανάλι της ΕΡΤ NEWS και στην εκπομπή Late News συζητάμε με τους δημοσιογράφους Νεφέλη Λυγερού και Θανάση Σιαφάκα για το πολύ επίκαιρο θέμα " Εθνική Στρατηγική για τη Βία και την Παραβατικότητα των Ανηλίκων".

Σήμερα στις 22:15 μμ είμαι καλεσμένη της κυρίας Νεφέλης Λυγερού στην εκπομπή "Τι μας ξημερώνει" στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ 91,6 και 105,8. Θα μιλήσουμε για ένα πολύ επίκαιρο θέμα την βία των εφήβων που σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγει σε ακραία αποτελέσματα.

https://www.ertecho.gr/radio/proto/

Γεια σας, είμαι η Αντιγόνη Γινόπουλου, ψυχολόγος και παιδοψυχολόγος, και παρέχω εξειδικευμένες υπηρεσίες αξιολόγησης με το WISC V (Wechsler Intelligence Scale for Children - 5η Έκδοση) για κέντρα ειδικής αγωγής. Η αξιολόγηση μέσω του WISC V αποτελεί βασικό εργαλείο για την κατανόηση και υποστήριξη παιδιών με μαθησιακές ή αναπτυξιακές δυσκολίες.

Τι προσφέρω για το κέντρο σας;

Ακριβής αξιολόγηση των νοητικών ικανοτήτων των παιδιών, εξετάζοντας τομείς όπως η λεκτική κατανόηση, η εργαζόμενη μνήμη, η επεξεργασία πληροφοριών και η αναλυτική σκέψη.

Διαγνωστική υποστήριξη για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, αυτιστικό φάσμα, ΔΕΠΥ, και άλλες αναπτυξιακές ή ψυχολογικές διαταραχές, παρέχοντας χρήσιμα δεδομένα για την ανάπτυξη εξατομικευμένων προγραμμάτων παρέμβασης.

Αναλυτική ερμηνεία των αποτελεσμάτων με σκοπό τη δημιουργία προσαρμοσμένων εκπαιδευτικών ή θεραπευτικών στρατηγικών για κάθε παιδί.

Επικοινωνήστε μαζί μου για να διερευνήσουμε πώς η συνεργασία μας μπορεί να ενισχύσει τη λειτουργία του κέντρου σας, αξιοποιώντας την αξιολόγηση μέσω του WISC-V.

📞6947902111

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε να εντάξει παιδιά ηλικίας 12-18 ετών με ήπια παραβατική συμπεριφορά σε προγράμματα που περιλαμβάνουν: Ερασιτεχνικές αθλητικές δραστηριότητες , Πολιτιστικές πρωτοβουλίες ,Κοινωφελή εργασία. Είχα την χαρά να συμμετάσχω στο άρθρο της Ελένης Σταματούκου για το site Balkan Insight όπου αναφέρθηκα τόσο στα οφέλη του προγράμματος όσο και στην ανάγκη συνεργασίας της Πολιτείας με τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα του προγράμματος.

https://balkaninsight.com/2024/12/18/greece-unveils-sporting-solution-to-problem-of-juvenile-delinquents/

Ως παιδοψυχολόγος συμμετείχα στο άρθρο Sephora Kids της εφημερίδας Πρώτο Θέμα όπου αναλύσαμε τη σύγχρονη τάση μικρών κοριτσιών, από την ηλικία των 9 ετών να χρησιμοποιούν προϊόντα περιποίησης προσώπου. Μέσα από την επιστημονική μου προσέγγιση ανέδειξα τη σημασία της υγιούς αυτοεικόνας και πώς οι καταναλωτικές συνήθειες των παιδιών μπορούν να επηρεάσουν την αυτοπεποίθηση και την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. 

 Θυμός: Όταν τα Συναισθήματα Φτάνουν στα Άκρα

Ο θυμός αποτελεί μια φυσική συναισθηματική αντίδραση που συχνά εμφανίζεται όταν αισθανόμαστε απειλή, αδικία ή απογοήτευση. Ωστόσο, αν και θεωρείται φυσιολογικός, ο ανεξέλεγκτος θυμός μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες τόσο για την ψυχική όσο και για τη σωματική μας υγεία. Η κατανόηση των αιτίων του θυμού, των διαφορετικών τρόπων έκφρασής του και των μεθόδων διαχείρισης του είναι απαραίτητη για την προσωπική μας ευημερία και τη διατήρηση υγιών σχέσεων.

Αίτια Θυμού

Ο θυμός μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, οι οποίοι διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Συχνά αίτια περιλαμβάνουν:

Προσωπικές Απογοητεύσεις: Αισθήματα αποτυχίας ή μη επίτευξης στόχων μπορεί να προκαλέσουν θυμό. Όταν οι προσδοκίες μας δεν ευθυγραμμίζονται με την πραγματικότητα, εμφανίζεται έντονη συναισθηματική αναστάτωση.

Αδικία: Το αίσθημα ότι κάποιος παραβιάζει τα δικαιώματά μας ή ότι αντιμετωπίζουμε διακρίσεις ενισχύει τον θυμό.

Στρες και Κόπωση: Η συσσώρευση καθημερινών προβλημάτων, χωρίς περιθώριο ξεκούρασης ή επίλυσης, μπορεί να οδηγήσει σε ξεσπάσματα θυμού.

Τραυματικές Εμπειρίες: Παλαιότερα τραύματα ή καταστάσεις κακοποίησης ενδέχεται να αυξήσουν τη συχνότητα και την ένταση των εκρήξεων θυμού.

Αντιδράσεις στον Θυμό

Εσωτερική: Ορισμένα άτομα εσωτερικεύουν τον θυμό τους, οδηγώντας σε αισθήματα ενοχής, απογοήτευσης ή άγχους. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σωματικά προβλήματα, όπως στομαχικές διαταραχές ή πονοκεφάλους.

Εξωτερική: Άλλοι εκφράζουν τον θυμό τους με επιθετικότητα, λεκτική ή σωματική. Σε ακραίες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βία ή διατάραξη σχέσεων.

Παθητική Επιθετικότητα: Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να δείξουν θυμό μέσα από υπαινιγμούς ή απομάκρυνση, δημιουργώντας σύγχυση στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Θυμός και Ηλικίες

Ο θυμός εκδηλώνεται διαφορετικά ανάλογα με την ηλικιακή φάση:

Παιδιά: Θυμώνουν εύκολα λόγω της αδυναμίας τους να εκφράσουν λεκτικά τις ανάγκες ή τα συναισθήματά τους. Τα ξεσπάσματα θυμού είναι συχνά και αποτελούν μέσο επικοινωνίας

Έφηβοι: Σε αυτή την ηλικία, ο θυμός συχνά σχετίζεται με την ανάγκη ανεξαρτησίας και τις ορμονικές αλλαγές. Οι συγκρούσεις με γονείς ή φίλους είναι συχνές.

Ενήλικες: Οι ενήλικες συχνά βιώνουν θυμό λόγω στρες από την εργασία, οικονομικές πιέσεις ή διαπροσωπικές σχέσεις.

Επιπτώσεις Θυμού

Η μη διαχείριση του θυμού μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες:

Σωματικές Επιπτώσεις: Η παρατεταμένη ένταση προκαλεί αύξηση της αρτηριακής πίεσης, καρδιακά προβλήματα και εξασθένηση του ανοσοποιητικού.

Ψυχολογικές Επιπτώσεις: Συχνός θυμός μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, κατάθλιψη και κοινωνική απομόνωση.

Κοινωνικές Επιπτώσεις: Οι εκρήξεις θυμού καταστρέφουν σχέσεις, δημιουργούν συγκρούσεις και επηρεάζουν την εργασιακή απόδοση.

Τρόποι Αντιμετώπισης

Η διαχείριση του θυμού απαιτεί συνειδητή προσπάθεια:

Αυτογνωσία: Κατανοήστε τι πυροδοτεί τον θυμό σας. Κρατήστε ένα ημερολόγιο για να αναγνωρίσετε μοτίβα συμπεριφοράς.

Τεχνικές Χαλάρωσης: Αναπνοές, γιόγκα, γυμναστική βοηθούν στη μείωση της έντασης.

Αποτελεσματική Επικοινωνία: Μιλήστε για τα συναισθήματά σας χωρίς να κατηγορείτε. Χρησιμοποιήστε εκφράσεις όπως "νιώθω" αντί για "φταις".

Επαγγελματική Υποστήριξη: Σε περιπτώσεις ανεξέλεγκτου θυμού, η ψυχοθεραπεία είναι μια εξαιρετική λύση για βαθύτερη κατανόηση των αιτιών και εκμάθηση τεχνικών διαχείρισης.

Ο θυμός είναι μια φυσική αντίδραση που όλοι βιώνουμε. Το κλειδί είναι να τον αναγνωρίζουμε και να έχουμε αυτοέλεγχο ώστε να τον διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά. Με την εφαρμογή κατάλληλων στρατηγικών, ο θυμός μπορεί να μετατραπεί από ένα καταστροφικό συναίσθημα σε ένα εργαλείο που προωθεί την προσωπική ανάπτυξη και την επίλυση συγκρούσεων.

Τι Πρέπει να Γνωρίζω για την Αντιμετώπιση των Διατροφικών Διαταραχών ;

Όταν μιλάμε για διατροφικές διαταραχές, όπως η ανορεξία, η βουλιμία,  η αντιμετώπιση δεν είναι ποτέ μονοδιάστατη. Πίσω από κάθε πρόβλημα με το φαγητό, κρύβονται βαθύτερες ψυχικές διεργασίες, ενώ η ισορροπημένη διατροφή αποτελεί το πρώτο βήμα για την ανάρρωση. Η συνεργασία ψυχολόγου και διαιτολόγου είναι το "κλειδί" για μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική προσέγγιση.

Αν και τα συμπτώματα συχνά εκδηλώνονται μέσα από τη σχέση του ατόμου με το φαγητό, η αντιμετώπιση απαιτεί μία ολιστική προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψη τόσο τα ψυχολογικά αίτια όσο και τις διατροφικές συνήθειες. Σε αυτό το πλαίσιο, η συνεργασία ψυχολόγου και διαιτολόγου είναι όχι μόνο σημαντική αλλά και απαραίτητη για την επιτυχή θεραπεία.

Ο Ρόλος του Ψυχολόγου

Ο ψυχολόγος αναλαμβάνει να διερευνήσει και να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε μία διατροφική διαταραχή. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Συναισθηματική δυσφορία: Χαμηλή αυτοεκτίμηση, τραυματικές εμπειρίες, άγχος ή κατάθλιψη.
• Ανακριβείς πεποιθήσεις: Ακραίες αντιλήψεις για την εικόνα του σώματος και την τελειότητα.
• Διαχείριση συναισθημάτων: Αντικατάσταση της συναισθηματικής ικανοποίησης με το φαγητό ή την αποχή από αυτό.
  
  
  

Ο Ρόλος του Διαιτολόγου

Ο διαιτολόγος επικεντρώνεται στην αποκατάσταση της φυσιολογικής σχέσης με το φαγητό, παρέχοντας εξειδικευμένη υποστήριξη για:

• Επαναφορά σωστών διατροφικών συνηθειών: Δημιουργία εξατομικευμένων προγραμμάτων διατροφής που καλύπτουν τις ανάγκες του οργανισμού.
• Εκπαίδευση: Κατανόηση της σημασίας της ισορροπημένης διατροφής.
• Σταδιακή προσέγγιση: Αντιμετώπιση φόβων που σχετίζονται με την κατανάλωση τροφών.

Ο διαιτολόγος παρέχει επίσης στήριξη για την αποφυγή υποσιτισμού, ανεπάρκειας βιταμινών και ηλεκτρολυτικών διαταραχών, που είναι συχνά επακόλουθα των διατροφικών διαταραχών.

Γιατί η Συνεργασία Είναι Απαραίτητη

Οι διατροφικές διαταραχές επηρεάζουν τόσο τη ψυχική κατάσταση όσο και τη σωματική υγεία. Η ξεχωριστή αντιμετώπιση των δύο αυτών πτυχών μπορεί να οδηγήσει σε ελλιπή αποτελέσματα. Η συνεργασία ψυχολόγου και διαιτολόγου εξασφαλίζει:

1. Ολιστική προσέγγιση: Ενώ ο ψυχολόγος βοηθά στη διαχείριση του συναισθηματικού φορτίου, ο διαιτολόγος φροντίζει για τη σωστή διατροφική υποστήριξη.
2. Συμπληρωματική υποστήριξη: Ο ένας επαγγελματίας ενισχύει το έργο του άλλου.
3. Εξατομικευμένη φροντίδα: Προσαρμογή του πλάνου στις μοναδικές ανάγκες κάθε ατόμου.
4. Μείωση υποτροπών: Η συνεργασία αυξάνει την πιθανότητα μακροχρόνιας ανάρρωσης.

Τι μας Κάνει να Ξεχωρίζουμε;

1. Εξατομικευμένη Φροντίδα: Κάθε άτομο είναι μοναδικό. Μαζί, δημιουργούμε ένα πλάνο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τους στόχους του κάθε θεραπευόμενου, λαμβάνοντας υπόψη την ψυχολογία και τη διατροφή του.
2. Συνδυαστική Προσέγγιση: Η ψυχολογική υποστήριξη και η διατροφική εκπαίδευση δουλεύουν χέρι-χέρι. Ενώ η Αντιγόνη βοηθά στην κατανόηση και τη διαχείριση των συναισθημάτων, η Μαρία φροντίζει να ενισχύσει τη σχέση με το φαγητό μέσα από εξατομικευμένα διατροφικά πλάνα.
3. Ολιστική Προσέγγιση: Δεν βλέπουμε μόνο το πρόβλημα. Βλέπουμε τον άνθρωπο πίσω από αυτό. Βοηθάμε τους θεραπευόμενους μας να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους και να αγαπήσουν ξανά το σώμα και τη ζωή τους.

Πώς Δουλεύουμε Μαζί

• Αρχική Αξιολόγηση: Ξεκινάμε με μια λεπτομερή συνάντηση για να κατανοήσουμε τις ανάγκες σας τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε διατροφικό επίπεδο.
• Εξατομικευμένα Πλάνα: Δημιουργούμε ένα δυναμικό πλάνο θεραπείας που περιλαμβάνει συνεδρίες ψυχοθεραπείας και διατροφικής καθοδήγησης, με ασκήσεις για το σπίτι οι οποίες ενισχύουν την θεραπεία.
• Συνεχής Υποστήριξη: Είμαστε δίπλα σας σε κάθε βήμα, από τις πρώτες μικρές νίκες μέχρι τη μακροχρόνια αποκατάσταση.

Γιατί Εμάς;  

Γιατί πιστεύουμε ότι η επιτυχία κρύβεται στη συνεργασία. Δεν ακολουθούμε απλά τυποποιημένες λύσεις, αλλά δουλεύουμε με πάθος και αφοσίωση για να προσφέρουμε πραγματική αλλαγή.

Αν εσείς ή κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο αντιμετωπίζει διατροφικές διαταραχές, η ομάδα μας είναι εδώ για να βοηθήσει. Μαζί, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.

Αντιγόνη Γινοπούλου

Ιωάννου Σούτσου 38-40 Γκύζη, Αθήνα 

τηλ. 6947902111

antigoni.ginopoulou@gmail.com

 

Μαρία Κακούση

Αφαίας 57 Αίγινα

τηλ. 22975 00243 6977 311984

kakousimaria@hotmail.com

 Πώς να Στηρίξετε το Παιδί σας Κατά τη Διάρκεια του Διαζυγίου

https://www.youtube.com/watch?v=b8XKGMxChTQ

Γιατί αυξάνονται τα περιστατικά βίας στους νέους ;

Συζητάμε με την κυρία Σταμοπούλου από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ Πάτρας για το επίκαιρο θέμα της βίας ανάμεσα στους νέους, για το περιστατικό της κακοποίησης του πεντάχρονου στην Αλεξανδρούπολη αλλά και για τους τρόπους εκπαίδευσης των παιδιών. Επίσης για την ανάγκη μέτρων από μέρους της πολιτείας που θα περιλαμβάνει γονείς και εκπαιδευτικούς.

https://www.youtube.com/watch?v=NZtVJrQr5gQ&t=13s

 Γιατί αυξάνονται τα περιστατικά βίας στους νέους ;

Διαβάστε την συνέντευξη μου στον Γιάννη Πανταζόπουλο για το περιοδικό LIFO 

https://www.lifo.gr/stiles/optiki-gonia/giati-ayxanontai-ta-peristatika-bias-stoys-neoys

 Φίλοι ή μόνο γονείς με τα παιδιά μας ;

Το άρθρο βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο

https://dailypharmanews.gr/scheseis-kai-oikogeneia/filoi-i-mono-goneis-me-ta-paidia-mas/

 

Στο δωρεάν περιοδικό LIFO που κυκλοφορεί Πέμπτη 3/10/24 θα δημοσιευθεί η νέα μου συνέντευξη στο Γιάννη Πανταζόπουλο με θέμα τη βία των ανηλίκων και τα μέτρα πρόληψης.

 

Τετάρτη 2.10.24 στις 7.30 πμ είμαι καλεσμένη στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9.84 με θέμα την βία των ανηλίκων και την αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου.

Το φαινόμενο της βίας στα σχολεία

Ευχαριστώ το ραδιόφωνο της ΕΡΤ Πάτρας για την συνέντευξη.

https://www.youtube.com/watch?v=dLXjiRvR9hw

 

Η Τεχνολογία και η Αύξηση της Διάσπασης Προσοχής στα Παιδιά

Η τεχνολογία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας για τα παιδιά στη σύγχρονη κοινωνία. Από τα smartphones και τα tablets μέχρι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα βιντεοπαιχνίδια, η πρόσβαση σε ψηφιακές συσκευές έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Ωστόσο, ενώ η τεχνολογία προσφέρει σημαντικές εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δυνατότητες, υπάρχουν αυξανόμενες ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις της στη συγκέντρωση και τη διάσπαση προσοχής των παιδιών.

Η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας συνδέεται επίσης με την αύξηση των συμπτωμάτων της Διάσπασης Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Αν και η ΔΕΠΥ έχει γενετικές και νευροβιολογικές βάσεις, η έκθεση των παιδιών σε περιβάλλοντα που ενισχύουν τη διάσπαση προσοχής μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα. Μελέτες δείχνουν ότι η παρατεταμένη χρήση οθονών, ειδικά κατά τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής ηλικίας, μπορεί να σχετίζεται με δυσκολίες στη διατήρηση της προσοχής και στην επίλυση προβλημάτων.

Πως η Τεχνολογία Επηρεάζει Αρνητικά την Διάσπαση Προσοχής ;

Η συνεχής αλληλεπίδραση με ψηφιακές συσκευές μπορεί να επηρεάσει τη φυσική ικανότητα των παιδιών να συγκεντρώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οι γρήγορες εναλλαγές εικόνων και πληροφοριών, οι οποίες χαρακτηρίζουν πολλές ψηφιακές πλατφόρμες, ενθαρρύνουν τη γρήγορη αλλαγή προσοχής. Αυτή η ταχύτατη εναλλαγή οδηγεί τα παιδιά στο να αναζητούν συνεχώς νέες πηγές, μειώνοντας την ικανότητά τους να εστιάσουν σε μία δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Παρόλο που υπάρχουν πολλά εκπαιδευτικά παιχνίδια και εφαρμογές που υποστηρίζουν τη μάθηση, η υπερβολική εξάρτηση από αυτά μπορεί να είναι αντιπαραγωγική. Ο υπερβολικός χρόνος που αφιερώνεται σε τέτοιου είδους εφαρμογές μπορεί να μειώσει την ικανότητα των παιδιών να συγκεντρώνονται σε πιο παραδοσιακές μορφές μάθησης και να αναπτύσσουν κριτική σκέψη.

Η υπερβολική έκθεση στις οθόνες, ιδιαίτερα πριν τον ύπνο, μπορεί να επηρεάσει τον κύκλο του ύπνου των παιδιών. Η μπλε ακτινοβολία που εκπέμπουν οι οθόνες καταστέλλει την παραγωγή μελατονίνης, της ορμόνης που ρυθμίζει τον ύπνο, οδηγώντας σε ανήσυχους ύπνους και, κατ’ επέκταση, σε μειωμένη προσοχή και συγκέντρωση κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Επίσης, η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνική απομόνωση. Τα παιδιά που αφιερώνουν πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη μπορεί να χάσουν σημαντικές ευκαιρίες για προσωπική αλληλεπίδραση, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και συναισθηματικής νοημοσύνης. Η κοινωνική απομόνωση μπορεί να εντείνει προβλήματα όπως η διάσπαση προσοχής και η μειωμένη αυτοεκτίμηση.

Η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να καλλιεργήσει στα παιδιά την ανάγκη για άμεση ικανοποίηση. Πλατφόρμες όπως το TikTok και το Instagram προσφέρουν συνεχώς νέο και εύκολα προσβάσιμο περιεχόμενο, ενισχύοντας την τάση των παιδιών να αναζητούν άμεσα ερεθίσματα. Αυτό δυσκολεύει την ικανότητά τους να παραμένουν συγκεντρωμένα σε δραστηριότητες που απαιτούν μεγαλύτερη χρονική επένδυση και υπομονή, όπως το διάβασμα ή η μελέτη.

 

Ο Ρόλος των Γονέων και των Εκπαιδευτικών

Για την αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων της τεχνολογίας στη διάσπαση προσοχής, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εφαρμόσουν τα εξής:

1. Περιορισμός του Χρόνου Οθόνης: Καθορισμός σαφών ορίων για το χρόνο που περνά το παιδί μπροστά στην οθόνη και ενθάρρυνση της συμμετοχής του σε άλλες δραστηριότητες.
2. Προώθηση του Παιχνιδιού Χωρίς Οθόνες: Ενθάρρυνση του παιχνιδιού σε εξωτερικούς χώρους, της φυσικής δραστηριότητας και των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων με συνομήλικους.
3. Εκπαίδευση στην Κριτική Χρήση της Τεχνολογίας: Βοήθεια στα παιδιά να κατανοήσουν πότε και πώς να χρησιμοποιούν την τεχνολογία με τρόπο που να μην επηρεάζει την ψυχική τους υγεία και την ικανότητα συγκέντρωσης.
4. Δημιουργία Τελετουργιών Ύπνου Χωρίς Οθόνες: Ενθάρρυνση της απομάκρυνσης από τις οθόνες τουλάχιστον μία ώρα πριν τον ύπνο για να βελτιωθεί η ποιότητα του ύπνου τους.

 

Η τεχνολογία είναι αναπόφευκτη, αλλά με σωστή καθοδήγηση, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να τη χρησιμοποιούν με τρόπους που ενισχύουν την ανάπτυξή τους χωρίς να επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητά τους να συγκεντρώνονται και να μαθαίνουν.

 Διάσπαση Προσοχής : Κατανόηση και Αντιμετώπιση

Η Διάσπαση Προσοχής, γνωστή και ως ΔΕΠΥ ( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ) είναι μια διαταραχή που επηρεάζει εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες σε όλο τον κόσμο. Τα άτομα με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, να οργανωθούν και να παραμείνουν σε μια δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ας εξετάσουμε τι είναι η διάσπαση προσοχής και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Συμπτώματα της ΔΕΠΥ

Η διάσπαση προσοχής περιλαμβάνει μια ποικιλία συμπτωμάτων που μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Κάποια από τα συμπτώματα είναι:

Αδυναμία συγκέντρωσης: Δυσκολία να εστιάσει κανείς σε λεπτομέρειες ή να διατηρήσει την προσοχή του σε καθήκοντα ή παιχνίδια.

Εύκολη απόσπαση: Δυσκολία να διατηρηθεί η προσοχή λόγω εξωτερικών ερεθισμάτων.

Δυσκολία στην οργάνωση: Δυσκολία στην οργάνωση εργασιών και δραστηριοτήτων.

Ξεχνάει καθημερινές δραστηριότητες: Τείνει να ξεχνάει καθημερινές υποχρεώσεις και δραστηριότητες.

Υπερκινητικότητα: Συνεχής κίνηση ή ομιλία, ακόμη και όταν δεν είναι απαραίτητο.

Αιτίες της ΔΕΠΥ

Η ακριβής αιτία της ΔΕΠΥ δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά πιστεύεται ότι εμπλέκονται διάφοροι παράγοντες, όπως:

Γενετικοί παράγοντες: Η ΔΕΠΥ τείνει να εμφανίζεται σε συγγενείς, γεγονός που υποδεικνύει μια γενετική προδιάθεση.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Ορισμένες περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η έκθεση σε τοξικές ουσίες κατά την εγκυμοσύνη, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης της ΔΕΠΥ.

Προωρότητα και Χαμηλό Βάρος Γέννησης: Τα παιδιά που γεννιούνται πρόωρα ή με χαμηλό βάρος έχουν υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν ΔΕΠΥ.

Προγεννητική Έκθεση: Έκθεση σε τοξικές ουσίες κατά την εγκυμοσύνη, όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη και ορισμένα φάρμακα, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ΔΕΠΥ στο παιδί.

Ψυχολογία των ατόμων με ΔΕΠΥ

Τα άτομα με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) βιώνουν μια πληθώρα συναισθημάτων λόγω των καθημερινών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν. Τα συναισθήματά τους μπορεί να είναι πολύ έντονα και να αλλάζουν γρήγορα. Εδώ είναι μερικά από τα πιο συχνά συναισθήματα που μπορεί να βιώνουν:

Άγχος

Προκαλείται από: Δυσκολίες στην οργάνωση, καθυστερήσεις, αποτυχία να ολοκληρώσουν καθήκοντα.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται υπερβολικά ανήσυχοι ή πανικοβλημένοι, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις όπου πρέπει να παραμείνουν συγκεντρωμένοι ή να διαχειριστούν πολλές πληροφορίες ταυτόχρονα.

Απογοήτευση

Προκαλείται από: Επαναλαμβανόμενες αποτυχίες ή δυσκολίες στην επίτευξη στόχων.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται απογοήτευση όταν δεν μπορούν να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους ή όταν δεν μπορούν να συγκεντρωθούν.

Χαμηλή Αυτοεκτίμηση

Προκαλείται από: Συνεχή αρνητικά σχόλια από το περιβάλλον τους και την αίσθηση ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες.

Αντίκτυπος: Μπορεί να αισθάνονται ανεπαρκείς ή κατώτεροι σε σχέση με τους συνομηλίκους τους.

Θυμός

Προκαλείται από: Αίσθηση αδικίας, απογοήτευση από την αδυναμία ελέγχου της συμπεριφοράς τους ή από τις δυσκολίες στην επικοινωνία με άλλους.

Αντίκτυπος: Μπορεί να εκφράζουν έντονα θυμό, ο οποίος μπορεί να φαίνεται δυσανάλογος με την κατάσταση.

Ενοχή

Προκαλείται από: Συμπεριφορές που πληγώνουν άλλους ή αδυναμία να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των άλλων.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται ενοχή για τις παρορμητικές ενέργειες ή τις εκρήξεις τους.

Ενθουσιασμός και Ευφορία

Προκαλείται από: Νέες και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες ή επιτυχίες.

Αντίκτυπος: Μπορεί να βιώνουν έντονο ενθουσιασμό και ευφορία, αν και αυτό μπορεί να διαρκέσει για σύντομο χρονικό διάστημα.

Κοινωνική Απομόνωση

Προκαλείται από: Δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και την αποδοχή από τους συνομηλίκους.

Αντίκτυπος: Συχνά αισθάνονται μοναξιά και απομόνωση, καθώς μπορεί να αντιμετωπίζουν απόρριψη ή παρεξήγηση από τους άλλους.

Αβεβαιότητα

Προκαλείται από: Αίσθηση αβεβαιότητας για τις ικανότητές τους και το μέλλον.

Αντίκτυπος: Μπορεί να δυσκολεύονται να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον τους.

Αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ

Η αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ είναι πολυδιάστατη και συνήθως περιλαμβάνει συνδυασμό θεραπειών και στρατηγικών. Οι πιο κοινές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν:

Φαρμακευτική αγωγή: Η χρήση φαρμάκων μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της συγκέντρωσης και στη μείωση της υπερκινητικότητας.

Συμπεριφορική θεραπεία: Εστιάζει στην αλλαγή των αρνητικών συμπεριφορών και στην ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων. Περιλαμβάνει τεχνικές όπως η θετική ενίσχυση και η ανάπτυξη στρατηγικών διαχείρισης του χρόνου.

Εκπαιδευτική υποστήριξη: Στα σχολεία, τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορεί να χρειάζονται ειδικές προσαρμογές, όπως επιπλέον χρόνο στις εξετάσεις ή πιο διαδραστικές μεθόδους διδασκαλίας.

Οικογενειακή εκπαίδευση και υποστήριξη: Οι γονείς και οι οικογένειες μπορούν να επωφεληθούν από την εκπαίδευση σχετικά με τη ΔΕΠΥ και την εκμάθηση τεχνικών για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να διαχειριστούν τα συμπτώματα.

Διαχείριση άγχους: Επειδή τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορεί να αντιμετωπίζουν αυξημένα επίπεδα άγχους, η εκμάθηση τεχνικών χαλάρωσης και η θεραπεία του άγχους μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη.

Τα συναισθήματα των ατόμων με ΔΕΠΥ είναι πολύπλοκα και ποικίλα. Είναι σημαντικό να υπάρχει κατανόηση και υποστήριξη από το περιβάλλον τους για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις και να αναπτύξουν θετικές στρατηγικές διαχείρισης των συναισθημάτων τους. Με τη σωστή καθοδήγηση και υποστήριξη, τα άτομα με ΔΕΠΥ μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να ζουν μια φυσιολογική ζωή.