Διαταραχή προσκόλλησης της βρεφικής και παιδικής ηλικίας

Οι διαταραχές προσκόλλησης εμφανίζονται πριν την ηλικία των 5 ετών, οφείλονται σε διαρκή παραμέληση των βασικών αναγκών του παιδιού και μερικές φορές παρατηρούνται διαταραχές και στην σωματική του ανάπτυξη. Οι συγκεκριμένες διαταραχές διακρίνονται σε δύο τύπους, στη διαταραχή προσκόλλησης αντιδραστικού τύπου και στη διαταραχή μη ανεσταλμένου τύπου.

Το παιδί που παρουσιάζει διαταραχή προσκόλλησης αντιδραστικού τύπου εμφανίζει έντονη αντίδραση στις περισσότερες κοινωνικές σχέσεις με αποτέλεσμα συναισθηματικές εξάρσεις που οδηγούν είτε σε απάθεια είτε σε φόβο. Επίσης, δυσκολεύεται να πάρει πρωτοβουλία ή αντιδρά ακατάλληλα κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης με άλλους με αποτέλεσμα έντονη ταραχή που απαιτεί χρόνο ώστε να ηρεμίσει τι παιδί. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού το παιδί παρουσιάζει επιθετικότητα τόσο προς τα άλλα παιδιά όσο και προς τον εαυτό του.

Η διαταραχή μη ανεσταλμένου τύπου εμφανίζεται στα παιδιά που έχουν βιώσει την σχεδόν πλήρη παραμέληση των αναγκών τους , συναισθηματικών και υλικών κατά την διάρκεια των πρώτων μηνών της ζωής. Η συγκεκριμένη διαταραχή εμφανίζεται αρκετά συχνά στα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ιδρύματα στην αρχή της ζωής τους ή που έχουν βιώσει ακραία παραμέληση από την μητέρα.

Συνήθως οι διαταραχές προσκόλλησης της βρεφικής και της παιδικής ηλικίας συνυπάρχουν με αναπτυξιακή καθυστέρηση, γνωστικές διαταραχές, υπερκινητικότητα και δύσκολες σχέσεις με τους συνομήλικους.

Στα πλαίσια της θεραπείας το παιδί μπορεί να βοηθηθεί εφόσον συνεργαστεί με μια ομάδα ειδικών διαφόρων ειδικοτήτων (πχ. Ψυχολόγος, λογοθεραπευτής, εργοθεραπευτής, παιδοψυχίατρος). Σημαντικό ρόλο σε μακροπρόθεσμη βάση έχει η φροντίδα και η αγάπη που θα λάβει το παιδί είτε από την φυσική του οικογένεια είτε στα πλαίσια της υιοθεσίας.