Πως θα καταλάβω ότι φοβάμαι την αλλαγή ;

- Δεν αποδέχομαι την ή τις αλλαγές που συμβαίνουν

- Αγνοώ τα προειδοποιητικά σημάδια

- Προτιμώ να αντιμετωπίζω τις ευκαιρίες με αρνητικό τρόπο και τελικά να τις απορρίπτω

- Σκέφτομαι ότι και κάποιος άλλος θα αντιδρούσε όπως εγώ

Πως ο φόβος της αλλαγή θα γίνει σύμμαχος μου ;

- Παραδέχομαι ότι ο φόβος είναι χρήσιμος και πιθανόν να με βοηθήσει ώστε να προσέξω τις αλλαγές που θα κάνω

- Ο φόβος είναι ένδειξη ότι κάτι ιδιαίτερο πιθανόν να συμβεί

- Αναλύω τι προσπαθεί να μου πει ο φόβος μου και από που προέρχεται

- Σκέφτομαι όλες τις πιθανές λύσεις για να καταπολεμήσω τον φόβο μου

- Αναλαμβάνω δράση, ξεπερνώ τους φόβους μου ώστε να τονώσω την αυτοπεποίθηση. Η αδράνεια είναι η μεγαλύτερη τιμωρία που μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου.

 Διαταραχή μετατραυματικού στρες

Οι πιθανοί λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν την διαταραχή μετατραυματικού στρες είναι πολλοί όπως κακοποίηση, απώλεια, ξυλοδαρμός, ομηρεία, πόλεμος, σεισμός, θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, απαγωγή .

Το ψυχικό τραύμα ξεκινάει μετά το γεγονός και το άτομο κατακλύζεται από ένα οξύ και ανυπόφορο πόνο, νιώθει ότι είναι αβοήθητο, το τραύμα διαλύει την ψυχολογική σταθερότητα που υπήρχε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σύμφωνα με έρευνες το μετατραυματικό στρες προσβάλλει περίπου το 30% των θυμάτων μιας καταστροφής.

Ο Freud ονόμαζε την διαταραχή μετατραυματικού στρες "υστερική νεύρωση" και τα συμπτώματα που παρατήρησε στους ασθενείς του ήταν : άρνηση, συναισθηματική αποφυγή, καταναγκαστικές συμπεριφορές, απώθηση των γεγονότων.

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες μπορεί να προσβάλλει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά. Τα συμπτώματα εμφανίζονται λίγους μήνες μετά το τραύμα ή ακόμα και χρόνια μετά. Για να διαγνωσθεί κάποιος θα πρέπει να έχει αντιμετωπίσει ένα τραυματικό γεγονός από το οποίο απειλήθηκε ή αποτέλεσε εν δύναμη κίνδυνος και χρειάστηκε να αμυνθεί με κίνδυνο την σωματική και ψυχική του ακεραιότητα.

Τα συμπτώματα μετά το τραυματικό γεγονός είναι άγχος, ανησυχία, αυπνίες, δυσκολίες συγκέντρωσης, εκρήξεις τα οποία δεν υπήρχαν πριν. Το άτομο ξαναβιώνει το γεγονός με αναμνήσεις , εφιάλτες , ψευδαισθήσεις. Επίσης, αποφεύγει ανθρώπους, δραστηριότητες και καταστάσεις που ενεργοποιούν αναμνήσεις του τραύματος.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα άτομα που βίωσαν μετατραυματικό στρες αρνούνται την αρχική παρέμβαση επειδή θεωρούν το γεγονός σαν κάτι πολύ δύσκολο να το αντιμετωπίσουν ή επειδή πιστεύουν ότι μπορούν να το αντιμετωπίσουν μόνοι τους.

Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ψυχολογική και φαρμακευτική παρέμβαση ανάλογα με την βαρύτητας του περιστατικού.

 Τι είναι η επιλεκτική αλαλία στα παιδιά ;

Η επιλεκτική αλαλία εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και είναι η άρνηση του παιδιού να μιλήσει με άτομα εκτός του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος. Πρόκειται για ένα παιδί το οποίο συνήθως μιλάει κανονικά όταν βρίσκεται με οικεία πρόσωπα και δεν παρουσιάζει δυσκολίες στη σύνταξη των προτάσεων και την εκφορά του λόγου.

Ποια είναι η εικόνα του παιδιού ;

Το παιδί που εμφανίζει επιλεκτική αλαλία είναι ντροπαλό εκτός σπιτιού και με τα άτομα που δεν νιώθει οικειότητα, αποφεύγει τη βλεμματική επαφή, μιλάει ελάχιστα ή ψιθυριστά παρουσία τρίτων, συμμετέχει σε δραστηριότητες που δεν απαιτούν λεκτική επικοινωνία .

Που οφείλεται η επιλεκτική αλαλία ;

Σύμφωνα με ερευνητές, η επιλεκτική αλαλία θεωρείται διαταραχή άγχους και όχι λόγου εξαιτίας της υψηλής συνύπαρξης αγχώδους και φοβικής διαταραχής τόσο στο παιδί όσο και στους συγγενείς πρώτου βαθμού. Πιο συχνά εμφανίζεται στα δίγλωσσα παιδιά όπως επίσης εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στα κορίτσια απ' ότι στα αγόρια.

Πως μπορεί να βοηθηθεί ένα παιδί με επιλεκτική αλαλία ;

Αρχικά θα πρέπει να γίνει αξιολόγηση από ψυχολόγο και λογοθεραπευτή. Στη συνέχεια η οικογένεια δεν θα πρέπει να μιλάει εκ μέρους του παιδιού όταν τρίτα άτομα του απευθύνουν τον λόγο, δεν καταπιέζουμε το παιδί όταν δεν θέλει να μιλήσει, χρησιμοποιούμε εφόσον το επιθυμεί μορφές μη λεκτικής επικοινωνίας όπως κάρτες, εικόνες, σημειώματα, ενθαρρύνουμε το παιδί να δημιουργήσει φιλίες.

Εφόσον η επιλεκτική αλαλία οφείλεται μόνο σε ψυχολογικούς παράγοντες, οι μέθοδοι τροποποίησης της συμπεριφοράς και ο χειρισμός του άγχους φαίνεται ότι αποδίδουν θεραπευτικά σε μακροπρόθεσμη βάση.

Στη σελίδα μου στο facebook Αντιγόνη Γινοπούλου Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος υπάρχει διαγωνισμός με δώρο δυο συνεδρίες.

Καλή επιτυχία

 Η ψυχολογική εξέλιξη του παιδιού σύμφωνα με την θεωρία δεσμού του J. Bowlby

Σύμφωνα με τον Bowlby o δεσμός του βρέφους μ' ένα σταθερό άτομο είναι καθοριστικός για την μελλοντική ψυχολογική του εξέλιξη, συνήθως αυτό το πρόσωπο είναι η μητέρα. Ωστόσο μπορεί να αναπτύξει πολλαπλούς δεσμούς όπως με τον πατέρα, τους παππούδες και άλλα πρόσωπα.

Ο δεσμός αναπτύσσεται σταδιακά κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του βρέφους, επηρεάζεται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος, την ανταπόκριση της μητέρας (ή του ατόμου που έχει αναλάβει την κύρια φροντίδα του βρέφους) και καθορίζεται από την επιθυμία του βρέφους να βρίσκεται με το άτομο που προτιμάει. Αυτή η βασική σχέση που αναπτύσσεται προσφέρει στο βρέφος ασφάλεια και μειώνει το άγχος, το κλάμα και την δυσφορία.

Σύμφωνα με το Bowlby το βρέφος διανύει 4 φάσεις από την ηλικία 0 μέχρι την ενηλικίωση:

- Πρώτη φάση (0 μέχρι 8η εβδομάδα) το βρέφος προσανατολίζεται και ακολουθεί με το βλέμμα την φωνή της μητέρας.

- Δεύτερη φάση (8η εβδομάδα - 6ο μήνα) διαμόρφωση του δεσμού, το βρέφος προσκολλάται σε ένα ή περισσότερα άτομα του περιβάλλοντος. Ο αποχωρισμός σε αυτή τη φάση δεν αποτελεί πρόβλημα εφόσον καλύπτονται οι ανάγκες του. Επιφυλακτικότητα θα εκδηλώσει όταν θα έρθει αντιμέτωπο με άγνωστα άτομα.

- Τρίτη φάση (6ο μήνα μέχρι 18-24ο μήνα) το βρέφος κλαίει και εκδηλώνει με διάφορους τρόπους την δυσφορία του όταν αποχωρίζεται την μητέρα του ή άλλο άτομο στο οποίο έχει προσκολληθεί. Κατά την επανασύνδεση προσκολλάται στη μητέρα ή στο άτομο που έχει αποχωριστεί με στόχο να νιώσει ασφάλεια.

-Τέταρτη φάση των αμοιβαίων σχέσεων, (18-24ος μήνες - έως την ενηλικίωση) καθώς το παιδί μεγαλώνει αναπτύσσει σταδιακά την ικανότητα να μπορεί να παραμένει σε απόσταση από την μητέρα χωρίς να αποκλείεται η εκδήλωση δυσφορίας.

Σύμφωνα με τον Bowlby, η αίσθηση δυσφορίας του βρέφους κατά τον αποχωρισμό από την μητέρα βιώνεται ως άγχος. Κάθε επιπλέον ερέθισμα που το φοβίζει και το αναστατώνει κινητοποιεί ενδείξεις όπως το κλάμα. Η μητέρα με την φροντίδα και την παρηγοριά προς το βρέφος μπορεί να ανακουφίσει τα αρνητικά συμπτώματα και να ενισχύσει την συμπεριφορά δεσμού.

 Τι είναι η σχολική φοβία ;

Το παιδί που παρουσιάζει τη συγκεκριμένη διαταραχή χαρακτηρίζεται από έντονο άγχος κατά τον αποχωρισμό από τους γονείς ή λίγη ώρα πριν τον αποχωρισμό. Η σχολική φοβία δυσκολεύει την παραμονή του παιδιού στο σχολείο και την παρακολούθηση των μαθημάτων λόγω της συναισθηματικής δυσφορίας, του άγχους και των καταθλιπτικών συναισθημάτων.

Λόγω της σχολικής φοβίας ο μαθητής απουσιάζει συχνά από το σχολείο ή φεύγει κατά την διάρκεια των μαθημάτων εξαιτίας της συναισθηματικής δυσφορίας και των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων.

Η σχολική φοβία μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε στιγμή της σχολικής ζωής. Πρόκειται για ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο εκδηλώνεται πιο συχνά είτε στις ηλικίες 5-6 χρονών είτε προς το τέλος της παιδικής ηλικίας στις ηλικίες 10-11 ετών.

Διάφορες έρευνες υποστηρίζουν τη συνύπαρξη της σχολικής φοβίας με αγχώδεις διαταραχές και κατάθλιψη. Επίσης, η οικογένεια συμβάλλει στην εκδήλωση της συγκεκριμένης φοβίας. Η μητέρα κυρίως είναι υπερπροστατευτική, υπεραγχώδης και ανασφαλής στη σχέση της με το παιδί.

Αυτισμός