Γιατί το μικρό παιδί τραυλίζει ;

Το τραύλισμα είναι μια συνηθισμένη φάση για τα μικρά παιδιά στην ηλικία των δυο ετών περίπου επειδή το παιδί εκνευρίζεται όταν δεν μπορεί να προφέρει τις λέξεις που θέλει. Επίσης, όταν βρίσκεται σε περιβάλλον με ενήλικες προσπαθεί να μιμηθεί την ταχύτατα ομιλίας των ενηλίκων με αποτέλεσμα να "σκοντάφτει" στις λέξεις.

Τι θα πρέπει να αποφύγουμε

- Τον πανικό, εφόσον παρατηρούμε ότι το τραύλισμα του παιδιού συνδέεται με συγκεκριμένες καταστάσεις και ανθρώπους. Αν όμως το παιδί μιλούσε καθαρά και ξαφνικά τραυλίζει ίσως να είναι ένδειξη ψυχολογικών προβλημάτων και θα πρέπει να γίνει διερεύνηση σε συνεργασία με κάποιον ειδικό.

- Δεν διορθώνουμε το παιδί μόλις παρατηρήσουμε ότι τραυλίζει .

- Δεν το μαλώνουμε ούτε το ειρωνευόμαστε, το παιδί καταβάλλει μια μεγάλη προσπάθεια την οποία πρέπει να σεβαστούμε και να του δώσουμε χρόνο για αυτό-διόρθωση.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί ;

- Ρωτάμε το παιδί "ήθελες να πεις την τάδε λέξη ;" ή "εννοούσες την τάδε λέξη ή φράση;"

- Του ζητάμε να ηρεμήσει και να επαναλάβει αυτό που είπε ώστε να το καταλάβουμε. Δείχνουμε κατανόηση για τη δυσκολία του και αν είναι ταραγμένο δεν επιμένουμε και επανερχόμαστε κάποια άλλη στιγμή μέσα στην ημέρα.

- Δείχνω στο παιδί εικόνες και τις σχολιάζουμε μαζί ώστε να συγκεντρωθεί περισσότερο στην εικόνα και να χαλαρώσει.

- Ενδιαφέρομαι περισσότερο για όσα λέει το παιδί και όχι για τον τρόπο που τα λέει με στόχο να νιώσει αποδοχή.

 Κρίσεις πανικού

Το βασικό χαρακτηριστικό των κρίσεων πανικού είναι οι επαναλαμβανόμενες κρίσεις που συνοδεύονται από επίμονη ανησυχία και φόβο του ατόμου μήπως ξανασυμβούν σε συνδυασμό με φόβο για την υγεία (π.χ. μήπως τρελαθεί, μήπως πεθάνει, μήπως έχει καρκίνο κπλ).

Συνήθως οι κρίσεις πανικού εμφανίζονται ξαφνικά, κορυφώνονται σε λίγα λεπτά και διαρκούν από πέντε λεπτά μέχρι μισή ώρα. Τα άτομα που παθαίνουν τις κρίσεις πανικού νιώθουν ότι η διάρκεια τους είναι μεγαλύτερη επειδή εκλαμβάνουν τα ηπιότερα συμπτώματα ως μέρος των κρίσεων.

Τα συμπτώματα των ατόμων που παθαίνουν κρίσεις πανικού είναι εφίδρωση, τρέμουλο, έντονος τρόμος, ναυτία, αίσθημα πνιγμού, φόβος θανάτου, φόβος απώλειας ελέγχου, αστάθεια, ζάλη.

Η αρχική ηλικία εμφάνισης των κρίσεων πανικού μπορεί να είναι η εφηβεία όμως είναι πιθανό να πρωτοεμφανισθεί και στην ηλικία των 40 ετών.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η πορεία των κρίσεων πανικού είναι μακροχρόνια με υφέσεις και εξάρσεις.

Η συχνότητα και η βαρύτητα των κρίσεων πανικού ποικίλλει , υπάρχουν άτομα που εμφανίζουν κρίσεις πανικού σε καθημερινή βάση, άλλοι μια φορά την εβδομάδα και άλλοι πιο αραιά. Οι κρίσεις πανικού μιμούνται πολλές οργανικές διαταραχές και για το λόγο αυτό τα άτομα επισκέπτονται πολλούς γιατρούς και κάνουν πολυάριθμες εξετάσεις.

Συνήθως τα άτομα που παθαίνουν κρίσεις πανικού αναπτύσσουν φόβο και νευρικότητα ανάμεσα στις κρίσεις με αποτέλεσμα να εμφανίζουν αγοραφοβία. Το άτομο πρώτα εμφανίζει τις κρίσεις πανικού, μετά αναπτύσσει το φόβο ότι θα ξανασυμβεί (άγχος αναμονής) και στη συνέχεια αρχίζει να αποφεύγει να βγαίνει μόνος του έξω ή να πηγαίνει σε συγκεκριμένα μέρη.

Η αιτιολογία των κρίσεων πανικού είναι ακόμα ένα θέμα προς διερεύνηση. Σύμφωνα με έρευνες οι παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση των κρίσεων πανικού είναι η κληρονομικότητα, νευροβιολογικές διαταραχές , ψυχολογικοί παράγοντες όπως το άγχος, το μετατραυματικό στρες, οι ενδοψυχικές συγκρούσεις στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Συνολικά, με τις κρίσεις πανικού έχουν ασχοληθεί επιστήμονες από διαφορετικούς κλάδους: ιατρική, βιολογία, νευροεπιστήμες , ψυχολογία, παιδαγωγικά.

Η θεραπεία των κρίσεων πανικού είναι συνήθως μακροχρόνια, περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενούς.

Στα πλαίσια προσφοράς στην κοινωνία έχω αποφασίσει να προσφέρω δωρεάν ομιλίες σε Δημόσια Σχολεία και Νηπιαγωγεία.  Θα ανταποκριθώ σε καλέσματα της Διεύθυνσης του Σχολείου ή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και όχι σε μεμονωμένα άτομα. 

 Ναρκισσιστική προσωπικότητα

 Τα άτομα που παρουσιάζουν την ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας χαρακτηρίζονται από έντονη αίσθηση μεγαλείου, σπουδαιότητας, έντονη ανάγκη θαυμασμού, υπερεκτιμούν τις ικανότητες και τα επιτεύγματα τους, ενώ συνήθως υποτιμούν τις ικανότητες και τα επιτεύγματα των άλλων. Συχνά πιστεύουν ότι έχουν απεριόριστες δυνατότητες, δύναμη, και ομορφιά. Επειδή πιστεύουν ότι είναι ξεχωριστά άτομα με μοναδικές δυνατότητες επιζητούν την παρέα σπουδαίων ατόμων που θεωρούν ότι είναι αντίστοιχου επιπέδου.

Οι νάρκισσοι έχουν έντονη ανάγκη από θαυμασμό και έπαινο επειδή η αυτοπεποίθηση τους είναι τελείως επιφανειακή. Συχνά πληγώνονται, νιώθουν ταπεινωμένοι και αντιδρούν έντονα όταν οι άλλοι τους ασκούν κριτική.

Λόγω της αίσθησης μεγαλείου που αισθάνονται συμπεριφέρονται σε πολλές περιστάσεις υπεροπτικά δείχνοντας έλλειψη σεβασμού και ευαισθησίας στις ανάγκες των άλλων ενώ πολλές φορές εκμεταλλεύονται τους άλλους. Η έλλειψη ενσυναίσθησης τους κάνει να μιλούν συνέχεια για τον εαυτό τους, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, για τα μελλοντικά τους σχέδια με αποτέλεσμα οι άλλοι να αντιλαμβάνονται αυτές τις συμπεριφορές ως αδιαφορία και ψυχρότητα.

Στον επαγγελματικό τομέα πολλές φορές διστάζουν να προχωρήσουν λόγω του ρίσκου και του φόβου της αποτυχίας βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες και κατηγορώντας τους άλλους.  Στις προσωπικές τους σχέσεις αντιμετωπίζουν επίσης προβλήματα επειδή απαιτούν σε μόνιμη βάση, θεωρούν ότι έχουν δικαιώματα, έχουν την ανάγκη μόνιμου θαυμασμού ενώ οι ίδιοι δεν προσφέρουν τα αντίστοιχα.

 

 Παιδιά και αυτοεκτίμηση

Η αυτοεκτίμηση έχει τις ρίζες της στην πρώτη παιδική ηλικία και επηρεάζεται από τις εμπειρίες του παιδιού σε σχέση με την επιτυχία και την αποτυχία. Καθοριστικό ρόλο στην αυτοεκτίμηση του παιδιού και στην αυτοεκτίμηση που θα έχει στη συνέχεια ως ενήλικας έχει η αλληλεπίδραση με τους γονείς. Κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων, η αυτοεκτίμηση σχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με την σχολική επιτυχία και την ενθάρρυνση από την οικογένεια και τους καθηγητές.

Τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση αξιολογούν τον εαυτό τους θετικά, αισθάνονται ότι έχουν κοινωνικές , μαθησιακές και άλλες δεξιότητες. Σε αντίθεση , τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν αισθάνονται ότι έχουν ικανότητες να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα και δεν αγαπούν τον εαυτό τους .

Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά να αισθάνονται νικητές ή ηττημένοι.

Ο έπαινος αποτελεί έναν τρόπο ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης των παιδιών, όμως η υπερβολική ενίσχυση έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να μην αποκτούν πραγματική αίσθηση του σωστού, του λάθους και των ορίων.

 Τι πρέπει να γνωρίζει ένα παιδί όταν ο καρκίνος του γονιού βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ;

Η επικοινωνία θεωρείται ο πιο κρίσιμος παράγοντας όταν ο ένας γονιός είναι ασθενής με καρκίνο. Στα περισσότερα παιδιά ανακοινώνεται η ασθένεια συνήθως μετά το χειρουργείο του γονιού ή και ποτέ. Τα παιδιά σε κάποιον βαθμό πρέπει να μαθαίνουν τα νέα ακόμα κι' αν τους είναι δυσάρεστο να τα ακούν, όταν η πληροφόρηση είναι σαφής και ειλικρινής μπορεί να προκαλέσει λιγότερο στρες. Σύμφωνα με έρευνες τα παιδιά δυσκολεύονται να ακούν νέα για την αρρώστια του γονιού, όταν όμως τα νέα είναι ενθαρρυντικά τα παιδιά ανακουφίζονται και θωρακίζουν την ψυχολογία τους από περιττή πληροφόρηση που μπορεί να ακούσουν από μέλη της ευρύτερης οικογένειας. Η θωράκιση διαφέρει από την άρνηση επειδή αποτελεί μια προσπάθεια του παιδιού να προστατέψει τον εαυτό του από την συναισθηματική αναστάτωση. Είναι ένας τρόπος να απαλυνθεί ο φόβος για το μέλλον και να μπορέσει το παιδί να συνεχίσει τη ζωή του. Επίσης, τα παιδιά θα πρέπει να ενημερώνονται για την ανάγκη παραμονής του γονιού στο νοσοκομείο και πως η απουσία του δεν σχετίζεται με το πόσο τα αγαπά. Τα παιδιά θα πρέπει να προετοιμαστούν για τις αλλαγές που θα δουν στην εξωτερική εμφάνιση του γονιού. Τέλος, οι ερωτήσεις των παιδιών πρέπει να απαντηθούν με ειλικρίνεια πάντα ανάλογα με την ηλικία τους.

 Οι επιπτώσεις της βρεφικής και παιδικής κακοποίησης

- Υπάρχει νωθρότητα στη συμπεριφορά τους

- Αποφεύγουν την οπτική επαφή κοιτώντας στο κενό ή καλύπτουν το πρόσωπο με τα χέρια τους

- Εκδηλώνουν καθυστέρηση στην γνωστική και γλωσσική ανάπτυξη

- Η κακοποίηση παρεμποδίζει την δημιουργία ασφαλούς δεσμού με αποτέλεσμα μεταγενέστερα να παρουσιάζουν εκρήξεις θυμού και δυσπροσαρμοστική συμπεριφορά

- Μεγαλώνοντας το παιδί μπορεί να παρουσιάσει φτωχές κοινωνικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές δεξιότητες.

Όταν η κακοποίηση προέρχεται από την οικογένεια συνήθως έχουμε γονείς που έχουν υποστεί σωματική ή και ψυχική κακοποίηση ως παιδιά, έχουν κατάθλιψη ή άλλες ψυχικές διαταραχές, κάνουν χρήση αλκοόλ ή και εξαρτησιογόνων ουσιών. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γονείς που έχουν υποστεί κακοποίηση θα κακοποιήσουν απαραίτητα τα παιδιά τους όμως αρκετά συχνά αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται.