Πως θα βοηθήσουμε να διαβάσει το παιδί με διάσπαση προσοχής

 

Το δωμάτιο του παιδιού δεν  είναι φορτωμένο με αντικείμενα. Το γραφείο βρίσκεται με την πλάτη στο παράθυρο ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του παιδιού, όταν διαβάζει έχει πάνω στο γραφείο μόνο τα βιβλία και τετράδια του συγκεκριμένου μαθήματος, όχι περιττά αντικείμενα.

 

Το παιδί με τη βοήθεια του γονιού  φτιάχνει το πρόγραμμα του διαβάσματος και το τοποθετεί  σε έναν μικρό πίνακα στο δωμάτιο του με στόχο να ελέγχει αν το τηρεί ή αν υπάρχουν εμπόδια και τι τα προκαλούν.

 

Το πρόγραμμα του παιδιού πρέπει να είναι σταθερό όσον αφορά διάβασμα, φαγητό , ύπνο, παιχνίδι και ενασχόληση με ηλεκτρονικά παιχνίδια.

 

Το παιδί διαβάζει αποκλειστικά στο δωμάτιο του, γενικά σε όλο το σπίτι πρέπει να επικρατεί ησυχία.

 

Εφόσον το παιδί είναι μικρό και διαβάζει με την βοήθεια του γονιού, ο γονιός δεν σβήνει και δεν σκίζει τα λάθη από τα τετράδια αλλά ζητάει από το παιδί να βρει ποια είναι τα λάθη. Αν δεν τα καταφέρει μόνο του μόνο τότε θα βοηθήσει ο γονιός.

 

Οι περιλήψεις των μαθημάτων βοηθάνε το παιδί με διάσπαση προσοχής να θυμάται καλύτερα. Ο γονιός θα πρέπει να βοηθήσει το παιδί ώστε να μάθει πως γράφονται οι περιλήψεις.

 

Το μικρό παιδί ετοιμάζει την τσάντα του σχολείου από το βράδυ με την βοήθεια του γονιού.

 

Ο γονιός ενημερώνεται τακτικά από τον δάσκαλο για την πρόοδο και την συμπεριφορά του παιδιού.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ  ΣΧΟΛΕΙΟ, ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η οικογένεια και το σχολείο ανήκουν στην κατηγορία των περιβαλλοντικών παραγόντων που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού.

Η οικογένεια:

·         Η φροντίδα και η συναισθηματική ασφάλεια που θα λάβει το παιδί είναι καθοριστικοί παράγοντες για την μετέπειτα εξέλιξη του ως ενήλικας.

·         Οι σχέσεις σχέσεις των μελών της οικογένειας επηρεάζουν το παιδί τόσο στο πως βλέπει τον εαυτό του όσο και στις σχέσεις του με τους άλλους.

·         Στην οικογένεια το παιδί μαθαίνει τα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς τα οποία συνήθως διατηρούνται σε όλη τη διάρκεια της ζωής.

·         Το ασταθές οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να προκαλέσει ανασφάλεια, χαμηλή αυτοπεποίθηση, συναισθήματα θυμού, δύσκολη κοινωνική προσαρμογή.

·         Η σωματική ή ψυχική νόσος , ο θάνατος στην οικογένεια αποτελούν παράγοντες που συμβάλουν στην εκδήλωση συναισθηματικών και συμπεριφορικών προβλημάτων.

·         Σε πολυμελείς οικογένειες παρατηρούνται πιο συχνά εκπαιδευτικά και συμπεριφορικά προβλήματα.

 

Το σχολείο:

·         Ο δάσκαλος και οι συμμαθητές παίζουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση και την μάθηση του παιδιού.

·         Ο ρόλος του σχολείου στην ψυχική υγεία του παιδιού είναι ιδιαίτερα σημαντικός.

·         Οι απαιτήσεις για σχολική απόδοση μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση επιπλέων προβλημάτων στα παιδιά που αντιμετωπίζουν ήδη μαθησιακές δυσκολίες.

·         Η επιβράβευση από το δάσκαλο και η αναγνώριση των προσπαθειών συμβάλλουν θετικά τόσο στη μάθηση όσο και στους μελλοντικούς στόχους του παιδιού.

·         Το σχολείο μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά προς το παιδί που αντιμετωπίζει οικογενειακά προβλήματα.

·         Οι κοινωνικές σχέσεις με τους συμμαθητές προετοιμάζουν το παιδί για την ένταξη του στην ευρύτερη κοινωνία .

 

Σήμερα ζωντανά στις 15:50 μμ στο ραδιόφωνο του Alpha και στην εκπομπή του Δημήτρη Αλφιέρη θα μιλήσω για τον σχολικό εκφοβισμό και για την αναγκαιότητα της μόνιμης παρουσίας των ψυχολόγων στα σχολεία.

https://alpha989.gr/

 Σχολική φοβία

Η σχολική φοβία αναφέρεται στη δυσκολία που παρουσιάζει το παιδί να παρακολουθήσει τα μαθήματα και να μείνει στο σχολικό περιβάλλον όλες τις ώρες που απαιτούνται από το πρόγραμμα. Η συναισθηματική δυσφορία που νιώθουν τα παιδιά συνοδεύεται κυρίως από άγχος και κατάθλιψη με αποτέλεσμα να παρακαλούν τους γονείς για την παραμονή τους στο σπίτι. Η δυσκολία αποχωρισμού συνοδεύεται συχνά από νεύρα, ξεσπάσματα, ψυχοσωματικά συμπτώματα  με αποτέλεσμα να απουσιάζει συχνά από το σχολείο ή να φεύγει πιο νωρίς λόγω άγχους, κρίσεων πανικού.

Η σχολική φοβία συνοδεύεται από χαμηλά μαθησιακά αποτελέσματα, δυσκολία κοινωνικοποίησης ειδικά στο σχολικό περιβάλλον, προβλήματα στην οικογένεια , υπερπροστατευτική και καχύποπτη μητέρα,  χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Τα μακροχρόνια προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά που εμφανίζουν σχολική φοβία είναι η κατάθλιψη, οι μαθησιακές δυσκολίες στις ανώτερες βαθμίδες, οι δυσκολίες στις κοινωνικές σχέσεις και στην επαγγελματική αποκατάσταση καθώς και οι αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης ψυχιατρικών προβλημάτων.

Η σχολική φοβία εμφανίζεται συνήθως σε μεταβατικές περιόδους όπως στην αρχή της σχολικής φοίτησης, στην αρχή της εφηβείας και στην πρώτη λυκείου.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί ; Ακούσουμε με προσοχή τι έχει να μας πει το παιδί και διερευνούμε τις δυσκολίες του, οι βασικοί φροντιστές διερευνούν τους πιθανούς τρόπους με τους οποίους ενδεχομένως ενισχύουν τα προβλήματα του παιδιού, η συνεργασία με το σχολείο θα βοηθήσει στην διερεύνηση των πιθανών προβλημάτων στο σχολείο που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το παιδί, ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, φροντίζουμε για την προοδευτική έκθεση του παιδιού στο φόβο του και δεν επιμένουμε ώστε να μείνει στο σχολείο όλες τις ώρες, ενθαρρύνουμε τις φιλίες του παιδιού που αποτελεί σημαντικός παράγοντας στο χώρο του σχολείου.

                                         Η  ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ  ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΝΩΡΙΣ

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της σχολικής βίας εκδηλώνεται όλο και πιο συχνά και πολλές φορές ξεκινάει από το νηπιαγωγείο. Συχνά τα παιδιά κουβαλούν μαζί τους από το σπίτι παιχνίδια και γλυκίσματα γεγονός που τα προτρέπει συχνά να ζηλεύουν το ένα το άλλο. Ήδη από το νηπιαγωγείο επειδή δεν έχουν όλα τα παιδιά τα ίδια παιχνίδια εξαγοράζουν με αντικείμενα τη φιλία των άλλων με αποτέλεσμα να καταλήγουν στη σκέψη πως αν δεν φέρουν καινούρια αντικείμενα δεν θα είναι αποδεχτά από τους φίλους τους. Η πρώτη δημοτικού είναι  μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του παιδιού γιατί εκτός από το νέο περιβάλλον στο οποίο πρέπει να προσαρμοστεί μπορεί να γίνει δέκτης βίας από μεγαλύτερα παιδιά.

ΠΟΙΟΙ ΛΟΓΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ;

·         Λεκτική και σωματική βία μέσα στην οικογένεια

·         Ιδιοσυγκρασία του παιδιού και τραυματικές εμπειρίες

·         Ελαστικός τρόπος ανατροφής του παιδιού

·         Επιρροή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια

·         Πολύ αυστηρό ή χαλαρό σχολικό περιβάλλον χωρίς ουσιαστικό έλεγχο

·                  ·           Τα αγόρια σε σύγκριση με τα κορίτσια εμπλέκονται πιο συχνά σε καυγάδες

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥΝ

·         Η διάθεση του  παιδιού εμφανίζει σημαντική αλλαγή

·         Το παιδί δεν θέλει να πάει σχολείο

·         Τα ρούχα του είναι σκισμένα και έχει μελανιές στο σώμα του

·         Εμφανίζει ψυχοσωματικά προβλήματα

·         Χάνει συχνά τα πράγματα του στο σχολείο

         

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ

·         Αρχικά αφήνω το παιδί να διαχειριστεί μόνο του το πρόβλημα

·         Συμβουλεύω το παιδί να αποφεύγει τους επιθετικούς συμμαθητές

·         Το προτρέπω να διαλέγει φίλους που δεν θα του ζητάνε υλικά αγαθά

·         Να έχει σταθερούς φίλους με τους οποίους θα κάνει παρέα και εκτός σχολείου

·         Στο διάλλειμα να μην είναι ποτέ μόνος του

·         Αν κάποιος του επιτεθεί στο διάλλειμα οι φίλοι του να ζητήσουν αμέσως βοήθεια

Στόχος μου είναι να μάθω στο παιδί να είναι αυτόνομο, να έχει αυτοπεποίθηση, να λέει  «όχι» όταν δεν θέλει κάτι και να έχει κριτήρια επιλογής φίλων όχι με βάση τον εκφοβισμό και τα υλικά αγαθά αλλά την πραγματική του επιθυμία.  

Δημοσιεύθηκε στις 26/1/2023 η συνέντευξη μου με τίτλο "Οι επιπτώσεις μιας άγριας εφηβείας" στην έντυπη μορφή του δωρεάν περιοδικού LIFO. Στον σύνδεσμο που ακολουθεί υπάρχει όλη η συνέντευξη σε ηλεκτρονική μορφή.

https://www.lifo.gr/articles/oi-omadikoi-biasmoi-kai-oi-anilikoi-theates-toys

https://www.lifo.gr/articles/oi-omadikoi-biasmoi-kai-oi-anilikoi-theates-toys

 Γιατί είναι σημαντική η αποδοχή του παιδιού ;

Άρθρο για το πως και σε ποια ηλικία διαμορφώνεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός του παιδιού. Εάν τα παιχνίδια και η επιλογή τους διαμορφώνουν την ερωτική ταυτότητα του παιδιού.

https://liveit.gr/sexoualikos-prosanatolismos-sta-paidia/

https://liveit.gr/sexoualikos-prosanatolismos-sta-paidia/?fbclid=IwAR3RTHxDeluyBLZGWgVHcpbB-jSflRDUOalHM4g1l1_a_kuys08AJmaFSXk

Με αφορμή το περιστατικό βίας στο Κολλέγιο Αθηνών μεταξύ μαθητών Β' Λυκείου απάντησα στην Εφημερίδα Καθημερινή σχετικά με τους πιθανούς λόγους που οδήγησαν στο συγκεκριμένο περιστατικό.

 

Η απάντηση μου στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής (8/1/23) εάν μπορούν τα παιδιά να ενημερώνονται για την διαφυλικότητα από την ηλικία των 3 ετών.

 Παιδιά και επιλεκτική αλαλία

Η επιλεκτική αλαλία εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και είναι η άρνηση του παιδιού να μιλήσει με άτομα εκτός του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος. Πρόκειται για ένα παιδί το οποίο συνήθως μιλάει κανονικά όταν βρίσκεται με οικεία πρόσωπα και δεν παρουσιάζει δυσκολίες στη σύνταξη των προτάσεων και την εκφορά του λόγου.

Ποια είναι η εικόνα του παιδιού ;

Το παιδί που εμφανίζει επιλεκτική αλαλία είναι ντροπαλό εκτός σπιτιού και με τα άτομα που δεν νιώθει οικειότητα, αποφεύγει τη βλεμματική επαφή, μιλάει ελάχιστα ή ψιθυριστά παρουσία τρίτων, συμμετέχει σε δραστηριότητες που δεν απαιτούν λεκτική επικοινωνία .

Που οφείλεται η επιλεκτική αλαλία ;

Σύμφωνα με ερευνητές, η επιλεκτική αλαλία θεωρείται διαταραχή άγχους και όχι λόγου εξαιτίας της υψηλής συνύπαρξης αγχώδους και φοβικής διαταραχής τόσο στο παιδί όσο και στους συγγενείς πρώτου βαθμού. Πιο συχνά εμφανίζεται στα δίγλωσσα παιδιά όπως επίσης εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στα κορίτσια απ' ότι στα αγόρια.

Πως μπορεί να βοηθηθεί ένα παιδί με επιλεκτική αλαλία ;

Αρχικά θα πρέπει να γίνει αξιολόγηση από ψυχολόγο και λογοθεραπευτή. Στη συνέχεια η οικογένεια δεν θα πρέπει να μιλάει εκ μέρους του παιδιού όταν τρίτα άτομα του απευθύνουν τον λόγο, δεν καταπιέζουμε το παιδί όταν δεν θέλει να μιλήσει, χρησιμοποιούμε εφόσον το επιθυμεί μορφές μη λεκτικής επικοινωνίας όπως κάρτες, εικόνες, σημειώματα, ενθαρρύνουμε το παιδί να δημιουργήσει φιλίες.

Εφόσον η επιλεκτική αλαλία οφείλεται μόνο σε ψυχολογικούς παράγοντες, οι μέθοδοι τροποποίησης της συμπεριφοράς και ο χειρισμός του άγχους φαίνεται ότι αποδίδουν θεραπευτικά σε μακροπρόθεσμη βάση.

 Η κατάθλιψη στην παιδική και εφηβική ηλικία

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που εμφανίζουν κατάθλιψη είναι ευερέθιστα, κλαίνε συχνά , εμφανίζονται απαθή, είναι δυστυχισμένα, αρνούνται την πρόσληψη τροφής και προτιμάνε ηλεκτρονικά παιχνίδια με αυτοκτονικά θέματα.

Στη μέση παιδική ηλικία τα παιδιά που εμφανίζουν κατάθλιψη παραπονιούνται συνήθως για ψυχοσωματικά προβλήματα, παρουσιάζουν ξεσπάσματα ή απάθεια, απομόνωση, χαμηλές αποδόσεις στο σχολείο, αδυναμία να χειριστούν απογοητεύσεις. Επίσης είναι δυστυχισμένα, χωρίς ζωντάνια και ενδιαφέροντα.

Στην εφηβεία τα καταθλιπτικά συμπτώματα μοιάζουν με των ενηλίκων. Ο έφηβος παρουσιάζει αντικοινωνική συμπεριφορά, σκέψεις αυτοκτονίας, απελπισία, έλλειψη ενέργειας, διαταραχές διατροφής, εθιστικές συμπεριφορές, δυσκολία στον ύπνο, παραμέληση της εμφάνισης και της προσωπικής υγιεινής. Ο έφηβος νιώθει ότι δεν δέχεται βοήθεια από πουθενά.

Ποια είναι τα αίτια της κατάθλιψης ;

Σύμφωνα με μελέτες γενετικοί και οικογενειακοί παράγοντες επηρεάζουν την εμφάνιση της κατάθλιψης στα παιδιά και τους εφήβους. Βρέφη και παιδιά που ζουν σε καταστάσεις παραμέλησης χωρίς συναισθηματική κάλυψη διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο να παρουσιάσουν καταθλιπτικές διαταραχές. Επίσης, σημαντικοί παράγοντες εμφάνισης της κατάθλιψης είναι η διάσπαση της οικογένειας, οι κοινωνικές αντιξοότητες, οι συνεχείς οικονομικές δυσκολίες οι οποίες διαταράσσουν τις σχέσεις των μελών και πιθανόν να έχουν αρνητική επίπτωση στην φροντίδα των παιδιών. Τέλος, η συμπεριφορά της οικογένειας και κυρίως των γονέων στα καθημερινά θέματα όπως σχολικές επιδόσεις, σύγκριση του παιδιού με άλλα παιδιά διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση ή όχι της κατάθλιψης στα παιδιά συνδυαστικά με άλλους προδιαθετικούς παράγοντες.

Θεραπεία της κατάθλιψης

Οι ψυχολογικές παρεμβάσεις εστιάζονται στον έλεγχο των ψυχοπιεστικών καταστάσεων, στην αυτοεκτίμηση και στην βελτίωση της επικοινωνίας. Η συνεργασία με τους γονείς είναι συνήθως απαραίτητη.

Όταν υπάρχουν τάσεις αυτοκτονίας, ψυχωτικά συμπτώματα και διατροφικές διαταραχές η νοσηλεία είναι συνήθως απαραίτητη.

 Οι κρίσεις πανικού δεν έχουν ηλικία

Διαφορετικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στην πρόκληση των κρίσεων πανικού τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Οι κρίσεις πανικού εμφανίζονται ξαφνικά και προκαλούν ιδιαίτερη αναστάτωση τόσο στο άτομο που το βιώνει όσο και στους γύρω του.

Όσον αφορά τα παιδιά, οι παράγοντες που οδηγούν στις κρίσεις πανικού είναι : τα υψηλά επίπεδα «άγχους αποχωρισμού» τα πρώτα χρόνια της ζωής λόγω της ανασφάλειας και του φόβου μην μείνουν μόνα. Ως αποτέλεσμα έχουμε την άρνηση να πάνε σχολείο, την δύσκολη κοινωνικοποίηση με τους συνομήλικους, κλάματα και γκρίνια με μεγάλη ευκολία. Τα παιδιά που βιώνουν τραυματικά γεγονότα όπως κακοποίηση, απώλεια γονιού είναι πιο ευάλωτα συναισθηματικά και διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν κρίση πανικού καθώς μεγαλώνουν.

Στους ενήλικες σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση των κρίσεων πανικού παίζει το άγχος, ο αρνητικός τρόπος σκέψης, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, κάποιο σοβαρό γεγονός που έχει αποδιοργανώσει την ψυχολογία τους όπως επίσης και τραυματικά γεγονότα τα οποία μπορεί να υπάρχουν ασυνείδητα από την παιδική ηλικία. Συχνά τα παιδιά που εμφανίζουν κρίσεις πανικού έχουν ψυχρό και μη υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον. Θα πρέπει επίσης να διερευνηθεί εάν το παιδί έχει δεχτεί κακοποίηση.

Σύμφωνα με έρευνες, οι γυναίκες εμφανίζουν πιο συχνά κρίσεις πανικού απ’ ότι οι άντρες λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων και της προσπάθειας να διατηρήσουν την ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή.

Ιδιοσυγκρασιακοί παράγοντες σε συνδυασμό με την ύπαρξη έντονης ψυχολογικής πίεσης για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα αυξάνουν το γενικό επίπεδο σωματικής έντασης με αποτέλεσμα το άτομο να έχει αυξημένες πιθανότητες ώστε να πάθει κρίση πανικού. Η κρίση πανικού εμφανίζεται όταν το άτομο συνειδητά ή ασυνείδητα νιώθει απειλή και είναι ένας μηχανισμός που προστατεύει το σώμα από τον κίνδυνο που νιώθει.

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων που παθαίνουν κρίσεις πανικού είναι ότι αυτές οι κρίσεις μπορεί να βλάψουν την υγεία τους. Αν και τα συμπτώματα είναι τρομακτικά δεν αποτελούν άμεσο κίνδυνο για την υγεία όσων δεν αντιμετωπίζουν άλλα προβλήματα.

Τα χαρακτηριστικά των κρίσεων πανικού είναι ταχυπαλμία, τρέμουλο, αίσθημα ασφυξίας, πνιγμού, φόβος απώλειας ελέγχου, φόβος θανάτου, ζαλάδα, τάση λιποθυμίας, εφίδρωση.

 Διαθέσιμο και ηλεκτρονικά το άρθρο για την νεανική παραβατικότητα.

https://www.kathimerini.gr/society/562133236/agria-i-neaniki-paravatikotita/?fbclid=IwAR0UL61F3f03P2RUX_HNBpT3vBkuSfh_BZuy6OmJqAvpSXvQebjKhz2BCIA

 Απαντήσεις για το τεστ WISC V

1. Ποιον πληθυσμό αφορά το τεστ ;

Το WISC V αφορά τα παιδιά ηλικίας 6 ετών μέχρι 16 ετών και 11 μηνών.

2. Πόση ώρα διαρκεί το τεστ ;

Από μια ώρα μέχρι δυο , αρκετές φορές όμως και περισσότερο.

3. Μπορώ να φέρω το παιδί για τεστ αμέσως μετά το σχολείο ;

Το παιδί πρέπει να είναι ξεκούραστο, το ιδανικό είναι την ημέρα του τεστ να μην έχει πάει σχολείο.

4. Καλύπτεται το κόστος του τεστ από τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία ;

Δεν καλύπτεται όταν χορηγείται από ιδιωτικούς φορείς.

5. Οι γονείς μπορούν να είναι στον ίδιο χώρο με το παιδί κατά την διάρκεια διεξαγωγής του τεστ ;

Όχι, στο χώρο διεξαγωγής του τεστ είναι μόνο το παιδί και ο εξεταστής.

6. Ποιος μπορεί να είναι ο εξεταστής του WISC V ;

Μόνοι οι ψυχολόγοι με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι στη χορήγηση του WISC V. Επιπλέον θα πρέπει να έχουν την επίσημη πιστοποίηση ως εξεταστές.

7. Σε τι διαφέρει το WISC V από τα άλλα τεστ νοημοσύνης και αξιολόγησης μαθησιακών δυσκολιών ;

Είναι η τελευταία έκδοση το τεστ WISC που σημαίνει ότι η 5η έκδοση είναι η πιο σύγχρονη. Επιπλέον το τεστ WISC V θεωρείται το πιο αξιόλογο σε παγκόσμιο επίπεδο στο είδος του.

8. Αναγνωρίζεται το WISC V από το Ελληνικό Δημόσιο για χορήγηση επιδόματος ή θεραπειών ;

Ναι αναγνωρίζεται είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά με άλλες αξιολογήσεις ανάλογα την περίπτωση.

9. Για ποιες περιπτώσεις παιδιών χρησιμοποιείται το WISC V ;

Όταν υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες, όταν χρειάζεται να μετρήσουμε τον δείκτη νοημοσύνης, όταν το παιδί δυσκολεύεται σε συγκεκριμένα μαθήματα, όταν υπάρχουν προβλήματα μνήμης, όταν εμφανίζει ΔΕΠΥ, όταν υπάρχουν υποψίες δυσλεξίας, για να αποφασιστεί εάν ένα παιδί πρέπει να φοιτήσει ή όχι σε ειδικό σχολείο.

10. Σε τι επιπλέον ωφελεί η αξιολόγηση με το WISC V ;

Εκτός από τα παραπάνω δίνει σημαντικές πληροφορίες και στις υπόλοιπες ειδικότητες όπως λογοθεραπευτής, εργοθεραπευτής, ειδικός παιδαγωγός για τις ανάγκες του παιδιού και για την θεραπεία που πρέπει να εφαρμόσουν.

 Επικοινωνία γονιού - εφήβου

Ποιες συμπεριφορές του γονιού λειτουργούν αρνητικά για τον έφηβο ;

- Ο έφηβος είναι πολύ ευαίσθητος στις αποδοκιμασίες των γονιών

- Τα επικριτικά σχόλια αποσυντονίζουν τον έφηβο

- Οι εντολές επιφέρουν έχθρα και αντιδράσεις.

Πως μπορεί ο γονιός να βελτιώσει την επικοινωνία με τον έφηβο ;

- Για να καταλάβει την ψυχολογία του εφήβου θα πρέπει να μπει στη θέση του, να έχει δηλαδή ενσυναίσθηση

- Να περιγράφει στον έφηβο τα προβλήματα που δημιουργούνται ώστε να του δώσει την ευκαιρία να συμμετάσχει στη λύση

- Ο γονιός δίνει επιλογές και δεν είναι απόλυτος

- Εξωτερικεύει τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του

- Αιτιολογεί πάντα την άρνηση.

                                   Άγχος αποχωρισμού στην βρεφική και παιδική ηλικία

Το κύριο χαρακτηριστικό σε αυτές τις ηλικίες όσον αφορά τον αποχωρισμό είναι το υπερβολικό άγχος που βιώνει το παιδί είτε γιατί πρόκειται να αποχωριστεί το βασικό άτομο που το φροντίζει, είτε επειδή υπάρχει πιθανότητα να το αποχωριστεί.

Εκτός από το άγχος αποχωρισμού το παιδί μπορεί να βιώσει καταθλιπτικά επεισόδια ή κρίσεις πανικού. Τα καταθλιπτικά επεισόδια και οι κρίσεις πανικού δεν έχουν μια συγκεκριμένη ηλικία από την οποία ξεκινάνε.

Οι παράγοντες που μπορούν να δημιουργήσουν το άγχος αποχωρισμού είναι ο θάνατος κοντινού συγγενή, ο θάνατος αγαπημένου κατοικίδιου, η αλλαγή γειτονιάς και σχολείου, κάποια αρρώστια.

Εφόσον δεν αντιμετωπιστεί η πορεία της διαταραχής χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις με αρνητικά αποτελέσματα και στη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας.

 

                                                    Διαταραχές της μάθησης

Οι διαταραχές της μάθησης αφορούν όλες τις ηλικίες , έχουν όμως ταυτιστεί με την σχολική ηλικία. Πρόκειται για μια κατηγορία διαταραχών που περιλαμβάνει την διαταραχή της ανάγνωσης, των μαθηματικών, της γραπτής έκφρασης και της διαταραχής μη προσδιοριζόμενης αλλιώς.

Πολλές φορές η δασκάλα κατά τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου παροτρύνει τους γονείς ώστε να επισκεφθούν ειδικό επειδή αντιλαμβάνεται κάποιες δυσκολίες στο παιδί που χρειάζονται επιπλέον διερεύνηση. Το ιδανικό είναι οι πληροφορίες σχετικά με το μαθησιακό πρόβλημα του παιδιού να προέρχονται από την δασκάλα , τους γονείς και το ίδιο το παιδί.

Η διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών γίνεται τόσο με σταθμισμένα όσο και με άτυπα τεστ, είναι όμως σημαντικό για να υπάρχει αξιόπιστη διάγνωση να γίνει με κορυφαία τεστ που υπάρχουν και στην Ελλάδα όπως η τελευταία έκδοση του WISC που είναι το WISC V. Το WISC V θα μας δώσει πληροφορίες για τον τομέα ή τους τομείς στους οποίους αντιμετωπίζει δυσκολίες το παιδί,  το δείκτη νοημοσύνης καθώς και ενδείξεις για άλλες δυσκολίες όπως η δυσλεξία.

Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην δημιουργία των διαταραχών μάθησης είναι τα αισθητηριακά ελλείματα, κάποια ελλείματα στις γνωστικές διεργασίες, ιατρικές ή και ψυχολογικές καταστάσεις.  Οι διαταραχές μάθησης μπορούν να δημιουργηθούν από ένα ή περισσότερα προβλήματα συνδυαστικά.

Εφόσον δεν διαγνωσθούν και αντιμετωπισθούν  οι μαθησιακές διαταραχές θα δημιουργήσουν επιπλέον προβλήματα στο παιδί όπως χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, κοινωνικά προβλήματα, τάση για απομόνωση κ.α  Επιπλέον, η μη διάγνωση και θεραπείας των μαθησιακών προβλημάτων θα έχει επιπτώσεις τόσο στην κοινωνική ζωή όσο και στην επαγγελματική του ατόμου.

Το βίντεο που ακολουθεί έχει πληροφορίες για την διάσπαση προσοχής (ΔΕΠΥ). 

 Παιδιά και κανόνες της ομάδας συνομηλίκων

Η συμμόρφωσή στους κανόνες της ομάδας των συνομηλίκων θεωρείται μια φυσιολογική, υγιής και συχνά επιθυμητή συμπεριφορά. Συχνά τα παιδιά συμμορφώνονται υπερβολικά στους κανόνες της ομάδας ακόμα και όταν τα κριτήρια τους είναι διαφορετικά.

Όσα παιδιά συμμορφώνονται σε υπερβολικό βαθμό έχουν κοινά χαρακτηριστικά όπως χαμηλή αυτοπεποίθηση, συναισθήματα κατωτερότητας, είναι πιο αγχώδη και εξαρτημένα από τους φίλους τους, είναι πιο ευαίσθητα. Επίσης, είναι ιδιαίτερα αυστηρά με τον εαυτό τους και επιπλέον συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους φίλους τους.

Επειδή τα μέλη της ομάδας των συνομηλίκων ταυτίζονται μεταξύ τους, η συμμόρφωση στους κανόνες μπορεί να έχει θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα ανάλογα με τα γεγονότα που συμβαίνουν.

Η αποδοχή από την παρέα είναι καθοριστικός παράγοντας τόσο για τους προεφήβους όσο και για τους εφήβους. Η ανάγκη αυτή συνυπάρχει με μια εξίσου ανάγκη για αυτονομία στον έφηβο.

Συγχρόνως καταβάλλουν προσπάθεια να κατανοήσουν τους κανόνες , να συμμορφωθούν αλλά να επιβάλλουν και τους δικούς τους.

Όταν η συμμετοχή στην ομάδα διακρίνεται από τον αλληλοσεβασμό τότε ενισχύεται η αυτοπεποίθηση των μελών και συμβάλλει στην προετοιμασία της ισορροπημένης προσωπικότητας μελλοντικά.

 

Παιδικές φοβίες

 Ο φόβος είναι μία αντίδραση σε συγκεκριμένο ερέθισμα ή κατάσταση. Ο άνθρωπος νιώθει για πρώτη φορά φόβο στην βρεφική ηλικία των 7 μηνών οπότε αρχίζει να ξεχωρίζει τα οικεία πρόσωπα από τους ξένους και αντιδράει με κλάμα και άρνηση στην παρουσία τους. Αυτό  το γεγονός θεωρείται φυσιολογικό στα πλαίσια της ανάπτυξης του ανθρώπου και της κοινωνικοποίησης του.

Γενικά τα μικρά παιδιά μπορεί να φοβούνται ότι οι γονείς τους θα τα αφήσουν ή θα σταματήσουν να τα αγαπούν. Συνήθως οι γονείς συμπεριφέρονται με στοργή και αγάπη στα παιδιά τους, όμως ορισμένες φορές αποσύρουν την αγάπη και την προσοχή τους ως μέσων τιμωρίας. Η απόσυρση της αγάπης απειλεί τα παιδιά και τα κάνει να αισθάνονται φόβο.

Το ξύλο ως μορφή τιμωρίας δημιουργεί φόβο στα παιδιά , ειδικά τα παιδιά κάτω των 2 ετών δεν μπορούν να έχουν ρεαλιστική εικόνα «του κακού» που έκαναν. Όταν λοιπόν ο γονιός φωνάζει, το παιδί φοβάται περισσότερο απ’ ότι είναι ο στόχος του γονιού.

Δεύτερη φάση έντονης φοβίας είναι όταν το παιδί θα απομακρυνθεί από το σπίτι για να πάει για πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο. Είναι σημαντικό η οικογένεια να προετοιμάσει το παιδί γι’ αυτήν την αλλαγή στη ζωή του αποφεύγοντας συζητήσεις με αρνητικό ή φοβιστικό περιεχόμενο. Τονίζουμε τα θετικά στοιχεία όπως τα καινούρια πράγματα που θα μάθει , τους νέους φίλους που θα γνωρίσει και το γεγονός ότι μεγάλωσε. Αποφεύγουμε να τονίσουμε τα αρνητικά στοιχεία όπως το πρωινό ξύπνημα, η συνεχής παρουσία εκεί και η πειθαρχία.

 Τι προκαλεί το φόβο ;

 Οι γονείς. Όταν φοβούνται οι γονείς ο φόβος μεταδίδεται στα παιδιά. Αν ένας γονιός αποφεύγει τους σκύλους θα μάθει και το παιδί την ίδια συμπεριφορά.

Επίσης όταν οι γονείς είναι υπερπροστατευτικοί και υποφέρουν από φοβίες τις μεταδίδουν στα παιδιά τους.

Η ύπαρξη τραυματικών γεγονότων κατά τη διάρκεια της κύησης όπως σοβαρό ατύχημα ή θάνατος στην οικογένεια μπορεί να επηρεάσει την μετέπειτα εξέλιξη του παιδιού.

Τραυματικά γεγονότα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας  (ξύλο , εκφοβισμός) επηρεάζουν καθοριστικά τη συμπεριφορά του παιδιού.

 Συνηθισμένοι παιδικοί φόβοι

Στην ηλικία των 2-4 ετών τα παιδιά φοβούνται τα φαντάσματα και τα ζώα, μεταξύ 4 και 6 ετών ο φόβος προκαλείται από το σκοτάδι,  τους φανταστικούς ήρωες επειδή ακόμα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το αληθινό από το φανταστικό και τα φυσικά φαινόμενα όπως πλημμύρες  , σεισμούς .

Μέχρι τα 12 έτη οι περισσότεροι φόβοι εξαφανίζονται επειδή αναπτύσσεται η γνωστική ικανότητα του παιδιού.

 Τρόποι αντιμετώπισης του φόβου

Ακούμε με προσοχή τις φοβίες του παιδιού χωρίς να κοροϊδεύουμε ούτε να υποτιμούμε το άγχος  του.

Συζητάμε ήρεμα και του προτείνουμε λύσεις.

Δεν το εκθέτουμε παρά τη θέληση του σε αυτό που του δημιουργεί τη φοβία (π.χ. εάν το παιδί φοβάται τους σκύλους δεν το πιέζουμε να πλησιάσει ένα σκύλο)

Το εκθέτουμε σταδιακά στο φοβικό αντικείμενο και πάντα με τη δική του συγκατάθεση και τη σχετική προετοιμασία.

 Το παιδί εμφανίζει συχνά  φοβίες  λόγω της απουσίας εμπειριών ζωής. Στην παιδική ηλικία η ονειροπόληση και η φαντασία  σε συνδυασμό με την απλοϊκή σκέψη του παιδιού πιθανόν να του δημιουργήσουν πολλές φοβίες οι οποίες θα εξαφανιστούν σταδιακά καθώς ο εγκέφαλος  φτάνει στην πλήρη ανάπτυξη του.